ตาสว่างสักที ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ ฉันขอบาย

ฉากนี้คือบีบหัวใจอย่างหนัก เสียงเรียกที่บอกให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน มันคือเสียงที่อยากได้ยินที่สุด และทุกครั้งก็จะกลับไปอยู่ที่เดิม เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แอบลุ้นใจเต้นๆรัวๆ นวลหันกลับไปแน่ๆ แต่แล้วนวลก็เลือกที่จะก้าวเดินต่อไป โดยไม่หันหลังกลับไปมองอีกเลย มันคือสิ่งที่ควรทำ แต่มันโคตรเจ็บปวด วันเวลามันจะช่วยให้เราแข็งแกร่งขึ้นมาเอง อยากกอดนวลเลย❤

ไปคุยกับเจ้าของโครงการ ท่าไหน ถึงได้เขี่ยฉันได้

ยิปซีแสดงบท มะนาว” แตกมาก เล่นแบบ ร้ายนิ่ง กิริยาคำพูดหน้านิ่ง ไม่ต้องตะโกนไม่ต้องถลึงตา รวมๆแล้วชอบกวนตรืนดี ไม่ทำตามสูตรเดิมๆ ดีไซน์ตัวละครได้ไม่ซ้ำกับนางร้ายตัวอื่นๆ ทำให้คนเกลียดลุคมะนาวไปเลย

ไม่จำเป็นต้องเลวเหมือนคนอื่น

ความรักมันให้หน้ามืดหน้ามั่วขนาดนี้เลยหรือ ถึงคุณจะเจอเรื่องร้ายมามาก แต่ก็ไม่ควรที่จะไปทำร้ายคนอื่นเพื่อแก้แค้น

ถ้ามึงจะตก เดี๋ยวกูกอดมึงไว้

กูนอนไม่ค่อยหลับเลยวะ ถ้าไม่มีมึงนอนด้วย ฉากโซฟาคือไบร์ทวินเก่งมากจริงๆนะ มันธรรมชาติมาก ทั้งๆที่โซฟามันเล็กนะแถมยังไม่สบายตัวด้วย แต่พี่เค้าทำมันออกมาได้น่ารักมากจริงๆ อาจจะเบียดๆอึดอัดๆหน่อยแต่มันไม่ได้ขัดตาขนาดนั้น ดูกี่รอบๆก็รู้สึกว่าโคตรหลงกันเลย อารมณ์แบบ อยู่ด้วยกันแล้วก็ไม่อยากห่างกัน

โยเดียอิเหนา ละครหลวงแห่งพระราชวัง

ยิ่งมาดูเพื่อเก็บรายละเอียดอีกครั้งยิ่งชอบ ที่เห็นอยู่ไม่ใช่คุณดาง์วกับตังตัง ไม่ใช่หม่องสะกับนางปิ่น แต่เป็นอิเหนากับบุษบาจริง ๆ ท่ารำของอิเหนาแพรวพราวมาก ยิ่งนาทีที่ 1:46 ที่ใช้นิ้วไต่ฝ่ามือนางบุษบาเบา ๆ นี่ไม่ธรรมดาเลย ไหนจะรอยยิ้มกรุ่มกริ่มนั่นอีก นักรักในตำนานมาเอง นางบุษบาก็หลากหลายอารมณ์ มีทั้งความฉงนสนเท่ห์ ความเคลิบเคลิ้มในบางจังหวะ แล้วก็ความไม่ยินยอมในบางทีเหมือนตั้งสติได้ว่านี่มันไม่ควร จริตดีมีเสน่ห์มาก ดูไม่เบื่อเลย

จุดจบของนิลรัตน์นาคี

ร้องไห้ตาม สงสารนิลรัตน์ แต่สมควรแก่โทษที่ได้รับแล้ว รู้สึกถึงความเจ็บปวดของนิลรัตน์ ที่ถูกคนที่รักหมดหัวใจทำร้าย เพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่น นิลรัตน์เจ็บปวดที่โดนสาป แต่เจ้าพี่เจ็บไม่ต่างกันที่ต้องสาปคนที่ตนรักเหมือนพี่น้อง ฉากนี้ยกให้เป็นฉากที่ดีที่สุดของเรื่องมณีนาคาเลย ทั้งเสียง คำพูด สีหน้า แววตา อารมณ์