เมื่ออรดีกลับบ้านค่ำวันนั้น เธอขึ้นไปหาลูกบนห้องพบว่าอรุณฉายนั่งนิ่ง สีหน้าซีดขาวเหมือนรูปปั้น จนอรดีใจหาย ด้วยแรงสังหรณ์ประหลาดที่วาบขึ้นมาในใจ เมื่อถามว่าเป็นอะไร อรุณฉายตอบด้วยเสียงที่อรดีไม่มีวันลืมถึงความเจ็บล้ำลึกในน้ำเสียงสั่นสะท้านนั้นว่า พ่อข่มขืนหนู