ตำนานขุมทรัพย์ ถ้ำลิเจีย

“ผมไม่เคยเปิดเผยรายละเอียดต่อหน้าสาธารณชนว่าเหตุใดไปขุดหาสมบัติที่เชื่อกันว่าซุกซ่อนในที่ต่างๆ ช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ผมรู้ตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ไม่หวั่นไหวแม้คนวิจารณ์ว่าผมเป็นคนบ้า และพากันเรียก “โกโบริน”…! อ่านต่อ

หลังจากนั้นทีมข่าวเดินทางเข้าไปภายในพบว่าภายในถ้ำจะมีลักษณะ เป็นร่องทางเดินน้ำเก่า บริเวณผนังถ้ำมีหินงอกหินย้อยทั่วบริเวณถ้ำ ด้านในจะมีอากาศเย็น มีความอับชื่น อากาศหายใจค่อนข้างน้อย เมื่อเดินจากปากทางเข้าถ้ำ เข้ามาประมาณ 150 เมตร จะพบช่องถ้ำที่ 1 ที่สามารถเดินทะลุไปยังบริเวณข้างเขาลิเจียได้ แต่ช่วงที่ทีมข่าวไปถึงพบว่ามีน้ำจากด้านบนถ้ำไหลหยดลงมาทำให้เกิดน้ำขัง ดินทรุดตัวลงมาปิดช่องทางเดิน ทีมข่าวจึงไม่สามารถเดินผ่านไปสำรวจในช่องทางนี้ได้ อ่านต่อ

วันที่ 17 เม.ย.63 นางส้ม อายุ 65 ปี ชาวบ้านลิเจีย บอกว่า สมบัติหรือขุมทองของทหารญี่ปุ่นที่อยู่ภายในถ้ำตามตำนานนั้น ตนก็ไม่ทราบว่ามีจริงหรือไม่ เพราะไม่มีใครที่สามารถพิสูจน์ได้ แต่เมื่อหลาย 10 ปีก่อน เห็นขณะนักล่าสมบัติ ราว 6 คน เข้าไปหาสมบัติภายในถ้ำ อ่านต่อ

รถไฟสายมรณะ จอดเทียบชานชาลาปลายทางที่เมืองตันบูซายัด ประเทศเมียนมา หลังจากแล่นผ่านหลายอำเภอในจังหวัดกาญจนบุรี โดยตำแหน่งนี้เป็นเส้นทางยุทธศาสตร์ที่ญี่ปุ่นใช้แรงงานร่วมแสนคนสร้างทางรถไฟในสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้นมา แต่เชลยศึกประมาณครึ่งหนึ่งนั้นเป็นชาวตะวันตก จึงมีภูมิต้านทานไม่พอ ขาดแคลนอาหารและยารักษาโรค อีกทั้งต้องทำงานทั้งวันทั้งคืนไม่ได้พักผ่อน จนร่างกายทนไม่ไหว เจ็บป่วยล้มตายไปหลายชีวิต อ่านต่อ