พูดตรงๆ เลยว่าเศรษฐกิจไทยปี 2025 นี่มันเหมือนคนที่เคยตัวใหญ่ตัวโตสมัยก่อน แล้วเดี๋ยวนี้เริ่มอ้วนลงพุงนิดนึง เดินช้าๆ แต่ยังไม่ล้มหรอก ยังยืนไหว ยังหายใจคล่องอยู่ แค่เหนื่อยกว่าคนอื่นในซอยนิดหน่อย
ถ้าดูตัวเลขจริงๆ จาก IMF ล่าสุดตุลาคม 2025 นี่ GDP Nominal (แบบเงินดอลลาร์ตรงๆ ไม่ปรับอะไร) ของเราอยู่ที่ประมาณ 558-560 พันล้านเหรียญสหรัฐ ทำให้เราอยู่ประมาณอันดับ 26-28 ของโลก ร่วงลงมานิดหน่อยจากช่วง 2-3 ปีก่อนที่เคยติด 25 ต้นๆ เพราะหลายประเทศแซงหน้าเราไปแล้ว โดยเฉพาะเวียดนามที่กำลังมาแรงมาก เดี๋ยวนี้ GDP เขาใกล้ๆ เรามากแล้ว หรือบาง forecast บอกอาจจะแซงเราในปี 2026-2027 แล้วก็ได้ ถ้าเทียบแบบ PPP (ปรับตามค่าครองชีพจริงๆ) เราขยับขึ้นมาอยู่อันดับ 21-23 ของโลกเลย GDP PPP อยู่ราว 1.6-1.7 ล้านล้านเหรียญ เพราะของกินของใช้บ้านเราถูกกว่าหลายประเทศ ทำให้อำนาจซื้อจริงๆ ของคนไทยสูงกว่าที่ตัวเลขดอลลาร์บอก
พูดง่ายๆ คือถ้าเอาเงินเดือนไทยไปใช้ในอเมริกา เราจน แต่ถ้าเอาเงินเดือนอเมริกามาใช้ในไทย เขารวยมหาศาล นี่แหละ PPP มันเลยทำให้เราดูดีขึ้นเยอะ รายได้ต่อหัว nominal อยู่ประมาณ 7,900-8,000 เหรียญต่อปี (ประมาณ 270,000-280,000 บาท) จัดอยู่ในกลุ่ม upper-middle income ตามมาตรฐาน World Bank แต่ถ้าแบบ PPP จะพุ่งไป 26,000-27,000 เหรียญเลย ทำให้เราดูรวยกว่าอินโดนีเซีย เวียดนาม ฟิลิปปินส์ ชัดเจน (ยกเว้นสิงคโปร์กับมาเลเซียที่ยังนำอยู่)
แต่ที่ทุกคนกังวลคือ “เติบโตช้าเหลือเกิน” ปี 2025 นี่ growth จริงๆ คาดกันอยู่แค่ 1.8-2.2% เท่านั้นเอง IMF บอก 2.0%, World Bank บางรอบลดมาเหลือ 1.8%, NESDC เราก็ปรับลงเหลือแค่ 2% กว่าๆ ช้ากว่าเพื่อนบ้านอาเซียนแบบเห็นชัด เวียดนามโต 6-7%, อินโด 5%, ฟิลิปปินส์ 6%, มาเลก็ 4-5%, เรานี่เหมือนรถติดในกรุงเทพฯ ขณะที่คนอื่นขับมอเตอร์ไซค์แซงซ้ายแซงขวาไปแล้ว
สาเหตุหลักๆ ก็คือ การส่งออกเราชะลอตัวหนักมาก โรงงานหลายแห่งผลิตลดลง เพราะเศรษฐกิจโลกยังไม่ฟื้นเต็มที่ โดยเฉพาะจีนที่เป็นลูกค้ารายใหญ่สุดของเรา เขายังซบเซาอยู่ นักท่องเที่ยวจีนก็ยังไม่กลับมาเต็มจำนวนเหมือนก่อนโควิด (ปีนี้คาด 35-37 ล้านคน ทั้งปี แต่จีนมาแค่ 8-9 ล้านเอง ที่เหลือเป็นอินเดีย ตะวันออกกลาง เกาหลี รัสเซีย) การบริโภคในประเทศก็อ่อนแอ เพราะคนเป็นหนี้ครัวเรือนสูงมาก เกือบ 92-93% ของ GDP แล้ว คนเลยไม่กล้าจับจ่าย รถยนต์ขายไม่ออก บ้านขายไม่ออก หุ้นก็ซึมๆ การลงทุนเอกชนก็หด เพราะความเชื่อมั่นต่ำ รัฐบาลเปลี่ยนบ่อย นโยบายไม่ต่อเนื่อง
แต่เออ… ยังรอดสบายๆ นะ ไม่มีทางล้มแน่นอน เราไม่มีวิกฤตหนี้สาธารณะแบบกรีซหรืออาร์เจนตินา หนี้สาธารณะเราอยู่แค่ 62-65% ของ GDP เอง (หลายประเทศเกิน 100%) ทุนสำรองระหว่างประเทศเราสูงติดอันดับโลกเลย เกือบ 240,000 ล้านเหรียญ เงินบาทก็แข็งค่าแบบสวยงาม (ช่วงนี้ 33-34 บาทต่อเหรียญ) ดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลต่อเนื่องทุกปี ส่งออกอาหาร ผลไม้ ยางพารา ไก่ กุ้ง ยังไปได้ดี รถยนต์ไฟฟ้า (EV) ก็เริ่มมาแรง มีโรงงาน BYD, Great Wall, Changan มาลงทุนเยอะมาก อนาคตอุตสาหกรรมรถ EV เราจะเป็นฮับอาเซียนจริงๆ ท่องเที่ยวก็ยังเป็นพระเอก คาดปีนี้รายได้จากท่องเที่ยวเกือบ 2 ล้านล้านบาท เงินเฟ้อต่ำมาก แค่ 0.2-0.8% คนตกงานก็ต่ำ 1% เท่านั้น
พูดง่ายๆ คือเราอยู่ในโหมด “เติบโตแบบชิลๆ แต่ยั่งยืน” ไม่ได้พุ่งแรงแบบเวียดนามที่เสี่ยงฟองสบู่แตกง่ายกว่า แต่เราก็ไม่จนลงนะ ยังกินดีอยู่ดีได้ ถ้ารัฐบาลจริงจังเรื่องแก้หนี้ครัวเรือน ส่งเสริมการลงทุน ดึงดูดต่างชาติให้มากกว่านี้ ปรับโครงสร้างเศรษฐกิจไปสู่ digital economy, green energy, semiconductor, cloud data center (ตอนนี้ Microsoft, Google, Amazon มาลงเยอะมาก) เราก็ยังมีลุ้นกลับมาติดท็อป 20 ของโลกได้อีกในอีก 10 ปีข้างหน้า
ปี 2025 เศรษฐกิจไทยยังรอดแบบชิลๆ ไม่ได้วิกฤตอะไรรุนแรง แค่รู้สึก “เหนื่อย” กว่าเพื่อนบ้านนิดหน่อย ถ้าคนไทยยังอดทน รัฐบาลไม่ทะเลาะกันเอง แล้วช่วยกันผลักดันจริงจัง อีก 5-10 ปีเราจะกลับมาแซงหลายประเทศได้อีกเยอะเลย ยังไงก็ยังนอนตายตื่นสบาย ไม่ต้องกลัวล้มละลายหรอก ประเทศไทยเราผ่านวิกฤตต้มยำกุ้งมาแล้ว นี่แค่เหนื่อยนิดเดียวเอง
