‘ฉันเกลียดคุณ…เกลียดคุณอนวัช…!’ นางสาวราชพิทักษ์ตะโกนก้องอยู่ในใจ และเบือนหน้าหนีสายตานั้นด้วยเหตุผลที่เธอไม่สู้เข้าใจนัก พร้อมกันเธอก็ผลุนผลันเปิดประตูรถผละไปจากที่นั้นอย่างรวดเร็ว ตรงกันข้ามกับอนวัช…ทุกอิริยาบถที่เคลื่อนไหวของเขาเต็มไปด้วยความเชื่องช้า เมื่อเดินตรงไปที่ตัวตึกของ ‘เดือนประดับ’ ซึ่งเขารู้ว่ามีบิดารอคอยอยู่!
