GDP โตแต่ทำไมเรายังรู้สึกจน คำตอบที่คนทั่วไปไม่อยากฟัง
ทุกเย็นเปิดทีวีหรือเลื่อนฟีดดูข่าว เศรษฐกิจไทยปีนี้โต 4.5% นักวิเคราะห์ยิ้มแย้ม รัฐมนตรีแถลงข่าวว่า “ประเทศกำลังไปได้สวย” นักลงทุนต่างชาติแห่เข้ามา หุ้นขึ้น ตึกสูงผุดเป็นดอกเห็ด นักท่องเที่ยวแน่นเมือง GDP ต่อหัวเราก็แซงหลายประเทศในอาเซียนแล้ว
แต่พอถึงสิ้นเดือน ปิดบิลค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าผ่อนรถ ค่าผ่อนบ้าน ค่าเทอมลูก เงินในบัญชีเหลือแค่หลักร้อยหรือติดลบอีกแล้ว เพื่อน ๆ ก็บ่นเหมือนกันหมด “ทำไมเศรษฐกิจดี แต่เราจนลงวะ?” กับข้าวจานเดิมที่เคย 50 บาท ตอนนี้ 80-90 บาทแล้ว ค่าแรงขึ้นแค่ 300-500 บาท แต่ของกินของใช้ขึ้นพร้อมกันทีละ 20-30% ความรู้สึกมันเลยขัดกันสุด ๆ ตัวเลขบอกว่ารวยขึ้น แต่กระเป๋าตังค์กับความรู้สึกในใจบอกว่าจนลงทุกวัน
นี่แหละคือปริศนาคลาสสิกที่คนทั่วโลกถามกันมานาน “GDP โตทำไมเรายิ่งจน” และคำตอบที่แท้จริงเนี่ย มันไม่ได้อยู่ที่เศรษฐกิจไม่โต แต่มันโตแบบที่คนส่วนใหญ่ “ไม่ได้แตะ ไม่ได้จับ ไม่ได้กิน” เลยจริง ๆ คำตอบมันโหด มันตรง และคนส่วนใหญ่ฟังแล้วอาจจะไม่ค่อยอยากเชื่อหรือไม่อยากยอมรับ เพราะมันสะท้อนความจริงของโครงสร้างสังคมและเศรษฐกิจที่ลึกและซับซ้อนกว่าที่ข่าวพาดหัวเคยเล่าให้ฟัง
