ตาสว่างสักที ผู้ชายเฮงซวยคนนี้ ฉันขอบาย

ฉากนี้คือบีบหัวใจอย่างหนัก เสียงเรียกที่บอกให้อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน มันคือเสียงที่อยากได้ยินที่สุด และทุกครั้งก็จะกลับไปอยู่ที่เดิม เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แอบลุ้นใจเต้นๆรัวๆ นวลหันกลับไปแน่ๆ แต่แล้วนวลก็เลือกที่จะก้าวเดินต่อไป โดยไม่หันหลังกลับไปมองอีกเลย มันคือสิ่งที่ควรทำ แต่มันโคตรเจ็บปวด วันเวลามันจะช่วยให้เราแข็งแกร่งขึ้นมาเอง อยากกอดนวลเลย❤

ทำไมพ่อต้องทำร้ายแม่ด้วย ผมเกลียดพ่อ

อินกับทุกฉากของครอบครัวนี้ เด็กๆแสดงดีทุกคน คัดเลือกนักแสดงเก่งมาก อินตาม ชอบหรีดตอนร้องเรียกแม่ ชอบหนูพุกแสดงตอนวิ่งไป เสียงฮือๆ เหมือนจริงมาก เหมือนทำอะไรไม่ถูก ชอบๆ แสดงถึงอารมณ์ทุกคน เก่ง ชอบหนังเรื่องนี้ทุกตอน ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

สะใภ้ชั่วทำร้ายร่างกายแม่ หวังฮุบสมบัติ

ทำร้ายแม่มาตลอด หวังสมบัติ ยังดีที่ลูกจับได้ สุดท้ายหยกก็ไปแต่ตัวสะใจ เวรกรรมตามทันซิ้มแล้ว  ยังดีที่ชัยฉลาดตอนจบ

สีดาลุยไฟ พิสูจน์ความบริสุทธิ์

แม้แต่หัวโขนก็ไม่สามารถปกปิดแววตาแห่งความเจ็บปวดนั้นได้…ความเจ็บปวดก็คงเกินจะรับไหว สมดังที่พูดจริงๆ
พอถึงฉากนี้คนดูถึงกับกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เรียกได้ว่าเป็นฉากจบชีวิตของนุชนาฏในร่างนางปิ่นได้อย่างสมเกียรติและงดงาม

แต่นี้ต่อไป มึงกับกู อย่าได้นับเป็นอาหลานกันอีก

ไม่ได้โกรธขุนหลวง โกรธคนเขียนบทให้จอร์จตายเร็วเกินความเป็นจริงทางประวัตศาสตร์ อุส่าลำบากลำบนกับเเม่มาตั้งนานเพราะผลกรรมของผู้เป็นพ่อ ฉากนีคนคงร้องไห้สงสารความจงรักภักดีของจอร์จเเรงบุญกุศลของจอร์จจักนำพาให้ผู้เป็นพ่อหมดห่วงกรรม🙏