โยเดียอิเหนา ละครหลวงแห่งพระราชวัง

ยิ่งมาดูเพื่อเก็บรายละเอียดอีกครั้งยิ่งชอบ ที่เห็นอยู่ไม่ใช่คุณดาง์วกับตังตัง ไม่ใช่หม่องสะกับนางปิ่น แต่เป็นอิเหนากับบุษบาจริง ๆ ท่ารำของอิเหนาแพรวพราวมาก ยิ่งนาทีที่ 1:46 ที่ใช้นิ้วไต่ฝ่ามือนางบุษบาเบา ๆ นี่ไม่ธรรมดาเลย ไหนจะรอยยิ้มกรุ่มกริ่มนั่นอีก นักรักในตำนานมาเอง นางบุษบาก็หลากหลายอารมณ์ มีทั้งความฉงนสนเท่ห์ ความเคลิบเคลิ้มในบางจังหวะ แล้วก็ความไม่ยินยอมในบางทีเหมือนตั้งสติได้ว่านี่มันไม่ควร จริตดีมีเสน่ห์มาก ดูไม่เบื่อเลย

เอ็งเป็นใคร ผีตนใดสิงร่างเมียข้าอยู่

บอกแล้วไงว่าไม่ใช่นางปิ่น ฉันชื่อ “นุชนาฏ” ฉันมาจากอนาคต แต่ไม่รู้ทำไมถึงมาติดอยู่ในร่างนี้ เข้าใจไหมบากอง ?

สีดาลุยไฟ พิสูจน์ความบริสุทธิ์

แม้แต่หัวโขนก็ไม่สามารถปกปิดแววตาแห่งความเจ็บปวดนั้นได้…ความเจ็บปวดก็คงเกินจะรับไหว สมดังที่พูดจริงๆ
พอถึงฉากนี้คนดูถึงกับกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เรียกได้ว่าเป็นฉากจบชีวิตของนุชนาฏในร่างนางปิ่นได้อย่างสมเกียรติและงดงาม