สายตาที่มองนั่นแหละหนา ใช่แม่นายการะเกดแน่

 แม่การะเกด..ย้ายมาอยู่ร่างแม่พุดตาน แล้วหนา พูดจา ต่อว่าฉะฉาน ได้เจ็บแสบกว่าเดิม และทันสมัยมากด้วย ฉากตอนเชิดหน้าน้อยๆแบบไม่ยอมคน แล้วพอนังปริกโผล่มากดหน้าลงหน่อยๆ ตาจ้องนิ่งนี่ สุดยอดเลย ปะทะมันมากฉากนี้ สำหรับคนบ่นทำไมเอาเบลล่ามาเล่นบทซ้ำ นี้ดูไว้สะว่าบทพุตตาลต้องเบลล่าเพราะพุตตาลคือการะเกด สีหน้าแววตา ท่าทางไครจะเหมือนได้ถ้าไม่ใช่คนในนี้ ที่สายตา original การะเกดนี่พลังทำลายล้างสูงมากจริงๆ แล้วเบลล่าคือไม่ได้ถลึงตาแบบพยายามร้ายทั่วๆไปนะ มาแบบอินเนอร์ภายในสุดๆ

น้องไม่นึกเลยว่าคุณอาการะเกดจะแกล้งน้องได้ถึงเพียงนี้

😮 แม่หญิงแพรจีน ก็ไม่เบานะเนี่ย พอรู้ว่า ไม่ใช่ของที่พ่อริดชอบ ก็ไม่ทำ แถมหาว่า คุณหญิงการเกด แกล้งซะด้วย 🙄😒 ชัดเจนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อว่า คุณย่าจำปา จะเปลี่ยนความคิด ไม่อยากได้ แม่หญิงแพรจีน มาเป็นหลานสะใภ้

กินไม่หยุด เพราะมันอร่อย ฝีมือเจ้าไม่แพ้คุณหญิงการะเกิดเลยหนา

เมื่อพุดตาลทำอาหารแล้วไม่มีใครกินเหลือ กับเมนู ยอดมะพร้าวผัดกับกุ้งแม่นํ้า , ผักต้มราดกะทิคู่กับนํ้าพริกกะปิ , ปลาต้มเผือก , ปลาตะเพียนทอด นี้แหละ พุดตาล Restaurant

แต่นี้ต่อไป มึงกับกู อย่าได้นับเป็นอาหลานกันอีก

ไม่ได้โกรธขุนหลวง โกรธคนเขียนบทให้จอร์จตายเร็วเกินความเป็นจริงทางประวัตศาสตร์ อุส่าลำบากลำบนกับเเม่มาตั้งนานเพราะผลกรรมของผู้เป็นพ่อ ฉากนีคนคงร้องไห้สงสารความจงรักภักดีของจอร์จเเรงบุญกุศลของจอร์จจักนำพาให้ผู้เป็นพ่อหมดห่วงกรรม🙏