สายตาที่มองนั่นแหละหนา ใช่แม่นายการะเกดแน่

 แม่การะเกด..ย้ายมาอยู่ร่างแม่พุดตาน แล้วหนา พูดจา ต่อว่าฉะฉาน ได้เจ็บแสบกว่าเดิม และทันสมัยมากด้วย ฉากตอนเชิดหน้าน้อยๆแบบไม่ยอมคน แล้วพอนังปริกโผล่มากดหน้าลงหน่อยๆ ตาจ้องนิ่งนี่ สุดยอดเลย ปะทะมันมากฉากนี้ สำหรับคนบ่นทำไมเอาเบลล่ามาเล่นบทซ้ำ นี้ดูไว้สะว่าบทพุตตาลต้องเบลล่าเพราะพุตตาลคือการะเกด สีหน้าแววตา ท่าทางไครจะเหมือนได้ถ้าไม่ใช่คนในนี้ ที่สายตา original การะเกดนี่พลังทำลายล้างสูงมากจริงๆ แล้วเบลล่าคือไม่ได้ถลึงตาแบบพยายามร้ายทั่วๆไปนะ มาแบบอินเนอร์ภายในสุดๆ

น้องไม่นึกเลยว่าคุณอาการะเกดจะแกล้งน้องได้ถึงเพียงนี้

😮 แม่หญิงแพรจีน ก็ไม่เบานะเนี่ย พอรู้ว่า ไม่ใช่ของที่พ่อริดชอบ ก็ไม่ทำ แถมหาว่า คุณหญิงการเกด แกล้งซะด้วย 🙄😒 ชัดเจนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เผื่อว่า คุณย่าจำปา จะเปลี่ยนความคิด ไม่อยากได้ แม่หญิงแพรจีน มาเป็นหลานสะใภ้

กินไม่หยุด เพราะมันอร่อย ฝีมือเจ้าไม่แพ้คุณหญิงการะเกิดเลยหนา

เมื่อพุดตาลทำอาหารแล้วไม่มีใครกินเหลือ กับเมนู ยอดมะพร้าวผัดกับกุ้งแม่นํ้า , ผักต้มราดกะทิคู่กับนํ้าพริกกะปิ , ปลาต้มเผือก , ปลาตะเพียนทอด นี้แหละ พุดตาล Restaurant

ได้กินน้ำล้างตีนกูแน่…ถ้ายังไม่หยุดเห่าหอน

เป็นฉากตบที่มันส์มากๆๆ เล่นดีกันทั้งคู่เลย กลับมาดูกี่ครั้งก็ต้องซู๊ดปาก เพราะความสะใจ ตบกันแบบถึงพริกถึงขิง นี่ถ้าไม่มีใครห้ามพิไลคงตายคามือซ้อเรณูแน่ๆ เพราะสู้ไม่ได้เลย อิอิ

รวมโมเมนต์ พ่อแง่แม่งอน แต่ฟินจิกหมอน

ฉากจับแขนการะเกดนี่ โป๊บเล่นดีมากๆเลย อารมณ์ ความรู้สึกแสดงออกทางสายตา โดยไม่ได้พูดซักคำ ตั้งแต่รัก หยอกล้อ ยิ้มแย้ม สงสัย แปลกใจ กังวลใจ เสียใจ เศร้าจนน้ำตาคลอ ในเวลา 2-3นาที คุณโป๊บ คุณสุดยอดจริงๆ

เอมคือรักแรก รักเดียว และรักสุดท้ายของพี่

เอาจริงๆเลยนะ โป๊ีปเบลแสดงเหมือนไม่ใช่แสดงดูจริงเป็นธรรมชาติมากๆโดยเฉพาะบทเลิฟซีนเนี่ยเหมือนพวกเรากำลังแอบมองเค้าทั้งสองคนเข้าด้ายเข้าเข็มกันเลยค่ะ ดูแล้วยิ้ม ดูแล้วฟิน ดูแล้ว….โอ๊ยบรรยายไม่ถูกเลยจ้า มีความสุขแทนเค้าทั้งสองเลยจ้า

สำนึกได้แล้วนะ ว่าพี่อ่ะ สู้น้องไม่ได้

สะใจตั้งแต่​ อีพี1​ เลยคะ​ ชอบคะ​ นางเอกที่รู้จักสู้คน​ ทันคน​ ทันเกมส์​ ไม่ใช่รอคนมาช่วย​ ถึงจะใจร้อน​ไปนิด แต่นี่คืออารมณ์ชองมนุษย์ปุถุชน​ ที่ถูกรังแก​ ควรจะสู้เพื่อตัวเองบ้าง​ ดีคะ​ ดูแล้วหายเครียด​ เหมือนมีคนมาแก้แค้นแทนใจคนดูยังไงยังงั้นเลย.. ค่า​ ????️‍♀️?