ละคร ฝ้ายแกมแพร
ทำไมรู้สึกเหมือนสลับบทกันอ่ะ แก้วเหมาะกับบทคุณหนูมากกว่ามารีน่า หรือว่าแก้วมีบารมีนางเอกมากกว่าเลยให้บทนี่หรอ
ซีนแนะนำ
อย่ามาหาว่าแม่ใจดำอำมหิต
เรื่องนี้ตัวต้นเหตุคือพ่อสิมะลาขี้เหล้าขายลูกกินรองลงมานังบัวจอมบงการสุดท้ายกรรมจัดการให้เสียลูกรักแม่ทัศนัยตัณหากลับอบรมลูกไม่ดีเป็นแบบอย่างชั่วให้ลูกตามสิมะลาเองก็ต้องพบจุดจบอันแสนปวดร้าวไปจนตายเรื่องนี้ให้คติหลายอย่างในแง่คิดสนุกมากเสียดายจบซะแล้ว
เซียวเซ่อไม่ยอมรับการพ่ายแพ้ ต้องการจะสู้รบอีกครั้ง
สู้กันสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน แต่ผ้าม่านในฉากไม่มีสะบัดปัดปลิวเลยซักนิด 😂 เสาซักต้นหลังคาซักอันไม่พังถล่มลงเลย ถ้าเทียบกับเรื่อง8เทพอสูร ฟงอวิ๋น ขี่พายุ สู้กันสิ่งก่อสร้างยังมีพังถล่มลงมาให้เห็นบ้าง แต่เรื่องนี้ สิ่งก่อสร้างแข็งแรงมาก
จุดจบของนิลรัตน์นาคี
ร้องไห้ตาม สงสารนิลรัตน์ แต่สมควรแก่โทษที่ได้รับแล้ว รู้สึกถึงความเจ็บปวดของนิลรัตน์ ที่ถูกคนที่รักหมดหัวใจทำร้าย เพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่น นิลรัตน์เจ็บปวดที่โดนสาป แต่เจ้าพี่เจ็บไม่ต่างกันที่ต้องสาปคนที่ตนรักเหมือนพี่น้อง ฉากนี้ยกให้เป็นฉากที่ดีที่สุดของเรื่องมณีนาคาเลย ทั้งเสียง คำพูด สีหน้า แววตา อารมณ์
สีดาลุยไฟ พิสูจน์ความบริสุทธิ์
แม้แต่หัวโขนก็ไม่สามารถปกปิดแววตาแห่งความเจ็บปวดนั้นได้…ความเจ็บปวดก็คงเกินจะรับไหว สมดังที่พูดจริงๆ
พอถึงฉากนี้คนดูถึงกับกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เรียกได้ว่าเป็นฉากจบชีวิตของนุชนาฏในร่างนางปิ่นได้อย่างสมเกียรติและงดงาม