ละคร หงส์เหนือมังกร 2560 (EP.1-15 ตอนจบ) HD END

สองสิ่งที่ต้องใช้ชีวิตแลกเพื่อได้มา คือความรัก กับความแค้น

ละคร หงส์เหนือมังกร 2560

---

ปัง ๆ ๆ ๆ เสียงประทัดดังเฉลิมฉลองในงานเลี้ยงรับปริญญาของ หลิว บุตรีคนโตของ ตี๋ซุ้ง ประธานสมาคมการค้าไทยจีน ซึ่งคนในวงการจะรู้ว่าตี๋ซุ้งคือเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการนักเลงเมืองไทย แต่ทันทีที่สิ้นเสียงประทัด ร่างของตี๋ซุ้งต้องล้มลงเมื่อเขาโดนกระสุนไม่ทราบที่มาพุ่งเข้ามาที่ต้นแขน หากเขาไม่ก้มลงเพื่อโอบกอดลูกสาวอันเป็นที่รักที่นั่งอยู่ละก็ กระสุนนัดนั้นคงพุ่งตัดขั้วหัวใจของเขาไปแล้ว ตี๋ซุ้งรู้ได้ทันทีว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือของ ตี๋ซา เพื่อนสนิทที่ร่วมฟันฝ่าความยากลำบากจากเด็กรับใช้ในบ่อน จนทั้งคู่สามารถก้าวขึ้นมาอยู่บนจุดสุดยอดปิระมิดได้ ในวงการต่างก็รู้กันดีว่า เมื่อมีตี๋ซุ้งย่อมมีตี๋ซา แต่มาบัดนี้ทั้งคู่ต้องไม่ลงรอยกัน เพราะตี๋ซาไม่อยากให้ตี๋ซุ้งลงจากหลังเสือนั่นเอง

หลิวไม่สนใจความบาดหมางของพ่อกับอาเจ็กตี๋ซา เพราะเธอรู้ว่าผู้เป็นพ่อย่อมจัดการได้แน่ และที่สำคัญเธอเองก็ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับโลกสีดำที่ตี๋ซุ้งพยายามให้เธอห่างไกลที่สุด เพราะผู้เป็นพ่อย่อมรู้ดีว่าความต้องการของหลิวก็คือ การได้เป็นเด็กสาวธรรมดาที่ใช้ชีวิตเหมือนปุถุชนทั่วไป และเขายังรู้อีกว่าหลิวคบหาอยู่กับ อาติยะ ชายหนุ่มผู้เป็นเพื่อนและรักแรกของหลิว หลิวพบกับอาติยะตอนที่เป็นนักศึกษาปีหนึ่งด้วยกัน อาติยะเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ นั่นก็เพราะทุกคนรู้ดีว่าหลิวเป็นใคร จึงพากันหลีกหนีถอยห่างเพราะไม่อยากเดือดร้อนกับอิทธิพลและอำนาจของตี๋ซุ้งนั่นเอง ยกเว้นก็แต่เพียงอาติยะที่รู้สึกว่าหลิวเป็นรักแรกพบของเขา แม้ทุกคนจะเตือน แต่อาติยะกลับเชื่อหัวใจตัวเองมากกว่า และนั่นทำให้หลิวประทับใจในตัวอาติยะ ความสัมพันธ์ของเขาและเธอจึงแปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด

ตี๋ซุ้งสอบถามความคิดเห็นกับ เต็งล้อ กุนซือผู้เป็นทั้งมันสมองและเพื่อนคู่คิดข้างกายมานาน เต็งล้อมักจะมีรอยยิ้มบนใบหน้าเสมอ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้รอยยิ้มนั่นมีอะไรที่แอบแฝงไว้ เต็งล้อเสนอให้ตี๋ซุ้งจัดการกับตี๋ซาขั้นเด็ดขาด เพราะไม่อย่างนั้นนักเลงคุ้มอื่นหรือเจ้าพ่อคนอื่นคงได้หัวเราะเยาะเราแน่

และแล้วเช้าวันรุ่งขึ้นข่าวการตายของตี๋ซาก็แพร่สะพัดไปทั่ว และทุกคนรู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของตี๋ซุ้ง เป็นจังหวะเดียวกับที่ จางเหา ผู้เป็นลูกบุญธรรมของตี๋ซา ถูกทำร้ายอย่างสาหัส ทันทีที่จางเหาฟื้นคืนสติ เขาแทบจะกลายเป็นบ้าเมื่อ อาเพ่ย น้องสาวตาบอดของจางเหา ผู้ที่จางเหายอมทิ้งทั้งชีวิตเพื่อเธอกลับต้องถูกกลุ่มชายลึกลับสังหารอย่างเหี้ยมโหด จางเหารู้ได้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือของตี๋ซุ้ง เพราะตี๋ซุ้งรู้ว่าเขาคือลูกบุญธรรมคนเดียวของตี๋ซา ถ้าจะตัดต้นไม้แล้วต้องไม่ให้เหลือราก จางเหาจึงปฏิญาณต่อความตายของตี๋ซาและอาเพ่ยว่าต้องเอาชีวิตของตี๋ซุ้งเพื่อแก้แค้นให้ได้

ขณะเดียวกันหลิวเองก็เสียใจไม่น้อยกับการจากไปของอาติยะ เมื่อหลิวได้พบกับจดหมายที่อาติยะเขียนไว้ให้กับหลิว ด้วยใจความเนื้อหาที่บ่งบอกว่าเขากับหลิวเป็นแค่เรื่องที่ผิดพลาดที่เขาไม่อยากให้เกิดขึ้น หลิวช็อกไปเพราะเธอกำลังตัดสินใจหนีชีวิตที่เป็นลูกสาวเจ้าพ่อ ไปอยู่กินกับอาติยะตามคำแนะนำของ เหมย แม่ของหลิวและภรรยาผู้อาภัพของตี๋ซุ้ง หลิวรู้ว่าที่อาติยะต้องหายไปก็เพราะตี๋ซุ้งไม่ต้องการให้เธอมีความรักกับคนธรรมดานั่นเอง ตี๋ซุ้งจึงทำทุกอย่างเพื่อขัดขวางความรักของเธอและอาติยะ หลิวผู้ซึ่งเกลียดอำนาจและอาชีพสกปรกที่ตี๋ซุ้งทำเป็นทุนเดิม จึงทำให้หลิวทวีความชังพ่อมากขึ้น จนกระทั่งวันที่เหมยพาหลิวไปไหว้พระที่ศาลเจ้าเพื่อให้หลิวสบายใจและทำใจได้จากการหายตัวไปของอาติยะ แต่แล้วก็มีกองกำลังลึกลับสาดกระสุนนับร้อยนัดมาที่เธอและเหมย แต่ระหว่างที่เธอกับเหมยกำลังจะโดนกองกำลังลึกลับลั่นไกใส่ อยู่ ๆ ก็มีกระสุนดังขึ้นช่วยเธอและเหมยเอาไว้ ก่อนที่พวกมันจะตัดสินใจหนีไป ภายหลังหลิวจึงได้รู้ว่าคนที่ช่วยเธอกับแม่เอาไว้คือ สารวัตรปราบ นายตำรวจหนุ่มไฟแรงผู้ที่รักความยุติธรรมเหนือสิ่งอื่นใด และต้องการกำจัดอำนาจมืดให้ออกไปจากสังคมไทย แต่จริง ๆ แล้วสาเหตุที่ทำให้ปราบต้องมาเป็นตำรวจและกำจัดเหล่าผู้มีอิทธิพล นั่นก็เพราะ ปันดา แฟนสาวของปราบผู้ที่กำลังจะเปลี่ยนเป็นภรรยาในวันรุ่งขึ้น กลับโดนลูกหลงจากการยิงกันระหว่างแก๊งจนทำให้ปันดาตายในอ้อมกอดของปราบ ก่อนงานแต่งงานที่จะมีขึ้นในวันรุ่งขึ้นนั่นเอง
หลิวขอบคุณปราบกับความช่วยเหลือในครั้งนี้ ขณะที่ปราบเองก็ไม่ได้รู้เลยว่าแท้ที่จริงแล้วหลิวคือลูกสาวของตี๋ซุ้ง หลิวกลับมาพร้อมกับคิดทบทวนช่วงเวลาที่เธอผ่านความเป็นความตายมาได้ ทำให้หลิวนึกย้อนไปถึงคำพูดของตี๋ซุ้งผู้เป็นพ่อที่คอยพร่ำบอกกับเธอเสมอว่า ถ้าเรามีอำนาจเราก็จะปลอดภัย และนั่นทำให้ความเชื่อและการยึดมั่นในความดีของหลิวต้องสั่นคลอน

ปราบสืบเรื่องการลอบยิงที่ศาลเจ้า และคิดว่าต้องเป็นฝีมือของแก๊งตี๋ซาที่ต้องการแก้แค้นให้กับตี๋ซาผู้เป็นนาย โดยไม่รู้ว่าทั้งหมดเป็นแผนของ ป๋าเสริฐ ผู้ยิ่งใหญ่ในวงการมีสี ที่อาศัยช่วงชุลมุนสวมรอยจัดการกับตี๋ซุ้งเพื่อให้ตัวเองขึ้นเป็นใหญ่นั่นเอง ตี๋ซุ้งสั่งการกับเต็งล้อให้จัดการกับทุกคนที่กระด้างกระเดื่องคิดท้าทายอำนาจของเขา โดยที่ตี๋ซุ้งไม่รู้เลยว่าคนที่กำลังเฝ้ามองและพร้อมที่จะเอาชีวิตของตี๋ซุ้งทันทีก็คือจางเหานั่นเอง

และแล้ววันแก้แค้นของจางเหาก็มาถึง และเป็นวันที่ปราบแสดงตนเข้าจับกุมตี๋ซุ้งว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของตี๋ซา แต่แล้วทันใดนั้นกระสุนไม่ทราบที่มาก็สาดเข้ามาที่ปราบ ตี๋ซุ้งและหลิว ปราบช่วยหลิวไว้ได้ หลิวกำลังใกล้หมดสติ เธอเห็นเพียงชายคนนึงเดินเข้ามาหาตี๋ซุ้ง พร้อมกับยกปืนขึ้นเพื่อสังหาร และมือสังหารก็ไม่ใช่ใครอื่น มันคือจางเหาผู้ที่เต็มไปด้วยความแค้น ตี๋ซุ้งยิ้มมุมปากเพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้สักวัน แต่ก่อนที่จางเหาจะฆ่าเขา เขาได้บอกกับจางเหาว่า เขาไม่ได้เป็นคนฆ่าตี๋ซา จางเหาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าตี๋ซุ้งจะพูดเช่นนั้น จะว่าเป็นการโกหกเพื่อยื้อชีวิตก็หาไม่ ตี๋ซุ้งบอกกับจางเหาว่าก่อนที่ตี๋ซาตาย เขาได้นัดพบกับตี๋ซาก่อนจะรู้ว่าที่ตี๋ซาไม่อยากให้เขาลงจากตำแหน่งเพราะความเป็นห่วง เพราะรู้ว่าการลงจากหลังเสือนั่นคือตายสถานเดียว และเหตุการณ์การถล่มในงานเลี้ยงต้อนรับหลิวก็ไม่ใช่ฝีมือมือเขา ตี๋ซุ้งจึงรู้ได้ทันทีว่ากำลังมีคนต้องการให้เขากับตี๋ซาฆ่ากันเอง แม้ว่าจางเหาจะได้ยินเรื่องราวทั้งหมด แต่ความแค้นทำให้จางเหาไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น ทันใดนั้นเสียงของกระสุนจากปืนคู่ใจของจางเหาก็ดังขึ้น

การลังเลเพียงชั่วครู่ ส่งผลให้ตี๋ซุ้งรอดพ้นจากคมกระสุนของจางเหา แต่ก็ต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทราเพราะเส้นประสาทถูกทำลายไปบางส่วน ตอนนี้หลิวจึงเปรียบเหมือนผู้นำองค์การเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถทำหน้าที่นี้แทนตี๋ซุ้งได้ หลิวต้องต่อสู้ทั้งศึกในก็คือ ตี๋เล็ก ลูกชายคนสุดท้องของตี๋ซุ้ง ผู้ต้องการขึ้นครองอำนาจและกระหายการใช้อำนาจอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ศึกนอกก็คือผู้นำสมาคมแต่ละภาคต่างก็ต้องการโค่นตี๋ซุ้งลงให้ได้

พ่อเลี้ยงชัย นายกการค้าไทยจีนภาคเหนือ เฮียไฮ้ นายกการค้าไทยจีนภาคอีสาน เฮียโส่ย นายกการค้าไทยจีนภาคตะวันออก และคนสุดท้าย เฮียจั๊บ นายกการค้าไทยจีนภาคใต้ ทั้งหมดถูกป๋าเสริฐล็อบบี้ให้จัดการกับตี๋ซุ้ง ยกเว้นก็แต่เพียงเฮียไฮ้ที่เขาเองก็ต้องการตำแหน่งนายกสมาคมเช่นกัน หลิวได้รู้จักทุกคนจากการแนะนำของเต็งล้อ และได้รู้ว่าทั้งสี่คือเจ้าพ่อที่เป็นศัตรูกับตี๋ซุ้ง ทั้งหมดดูเหมือนจะมาแสดงความดีใจกับการจากไปของตี๋ซุ้งมากกว่ามาแสดงความเสียใจ นั่นก็เพราะถ้าตี๋ซุ้งจากไป เมืองหลวงอันเป็นอู่ข้าวอู่น้ำที่ทุกคนหมายปองก็จะว่างลง

หลิวดูแลตี๋ซุ้งพร้อม ๆ กับดูแลสมาคมธรรมกุลไปด้วย จนกระทั่งวันหนึ่งหลิวได้พบกับจางเหาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง จากการที่หลิวเหนื่อยอ่อนและเหนื่อยล้าจากการทำหน้าที่แทนตี๋ซุ้ง หลิวได้พบกับจางเหาที่กำลังวาดภาพจีนโดยใช้พู่กัน จางเหาเห็นหลิวอยู่ในอาการเศร้าซึมจึงบอกให้หลิวลองเขียนพู่กันจีนดู แต่แล้วหลิวก็พบว่าการเขียนพู่กันจีนทำให้เธอได้พบกับความสงบ และปล่อยวางอย่างที่จางเหาบอกเช่นนั้นจริง ๆ และนับแต่นั้นเป็นต้นมาหลิวกับจางเหาจึงได้พบกันอยู่บ่อย ๆ โดยไม่รู้เลยว่าความรู้สึกของทั้งสองได้ผูกพันผ่านตัวอักษรจีนที่แต่งแต้มลงบนกระดาษอย่างไม่รู้ตัว

แต่แล้ววันหนึ่งขณะที่หลิวกำลังอยู่กับจางเหา เสียงกระสุนนับพันนัดได้ดังขึ้นเพื่อต้องการปลิดชีพหลิว จางเหาตรงเข้าช่วยหลิวก่อนจะพาหลิวหลบมาอยู่ที่บ้านเช่าเล็ก ๆ ริมน้ำด้วยกัน หลิวฟื้นขึ้นพร้อมกับคำถามของจางเหาที่ถามหลิว ทันทีว่าทำไมหลิวถึงได้ถูกปองร้าย แสดงว่าหลิวต้องเป็นคนสำคัญใช่ไหม หลิวกำลังจะตอบจางเหาแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อได้รู้ว่าเธอพูดไม่ได้ เพราะอาการช็อกที่เกิดจากการตกใจนั่นเอง จางเหาเป็นห่วงหลิวจึงให้หลิวอาศัยอยู่ในบ้านเช่าของเขา โดยไม่รู้เลยว่าที่บ้านธรรมกุลกำลังเกิดความระส่ำระส่าย เมื่อทั้งหลิวและตี๋ซุ้งต่างไม่อยู่ในสภาพที่เป็นผู้นำองค์การได้ ทุกคนเชื่อว่าหลิวได้ถูกเก็บไปแล้ว โดยที่ทุกคนไม่รู้เลยว่าจางเหาเป็นผู้ที่ช่วยเหลือหลิวเอาไว้นั่นเอง

จางเหาโกหกหลิวว่าออกมาวาดพู่กันจีนที่ถนนเยาวราชเพื่อหาเงิน แต่ที่จริงแล้วจางเหาเพียรมาหาตี๋ซุ้งที่โรงพยาบาลแทบทุกวัน เพื่อต้องการถามเรื่องที่ตี๋ซุ้งบอกว่าไม่ได้เป็นคนฆ่าตี๋ซาก่อนที่เขาจะยิงตี๋ซุ้งนั่นเอง ขณะที่ปราบเองก็เริ่มได้เบาะแสถึงมือปืนที่ทำร้ายเขากับตี๋ซุ้งวันนั้น โดยที่ปราบไม่รู้เลยว่า จางเหาคนที่เดินสวนเขาไปตลอดคือคนที่ลงมือนั่นเอง

หลิวเองก็สัมผัสได้ถึงความเศร้าเสียใจของจางเหา จนจางเหาเล่าให้ฟังเรื่องที่เขาสูญเสียครอบครัวไปเพียงในเวลาไม่กี่วัน และนั่นทำให้หลิวเองจึงได้รู้ว่าปัญหาของเธอไม่ได้หนักหนาเพียงคนเดียว หลิวและจางเหาต่างคนต่างเข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียของกันและกัน และความเข้าใจจึงแปรเปลี่ยนเป็นความรัก จนกระทั่งหลิวและจางเหาได้จูบกันท่ามกลางแสงจันทร์ในคืนหนึ่งนั่นเอง แต่แล้วหลิวกลับผลักจางเหาออกพร้อมกับขอโทษที่เธอทำอย่างนั้น จางเหาเองก็ขอโทษหลิวเช่นกัน โดยที่จางเหาไม่รู้เลยว่าหลิวเองรู้สึกผิดกับความรักของอาติยะที่มันยังนอนก้นอยู่ในหัวใจ หรือฟ้ากำลังจะบอกไม่ให้ทั้งสองคนรักกัน เพราะจางเหาคือคนที่ต้องการจะฆ่าตี๋ซุ้ง ผู้เป็นพ่อของหลิวนั่นเอง

เต็งล้อบอกกับทุกคนว่าตี๋เล็กคือทายาทรุ่นต่อไปที่จะรับตำแหน่งต่อจากตี๋ซุ้ง แต่แล้วระหว่างที่ตี๋เล็กกำลังจะเข้าพิธี อยู่ ๆ ตี๋ซุ้งก็รู้สึกและตื่นจากการเป็นเจ้าชายนิทรา ข่าวการฟื้นของตี๋ซุ้งทำให้หลิวดีใจ รีบกลับมาหาตี๋ซุ้งอีกครั้ง โดยที่หลิวไม่รู้เลยว่าเธอได้พ่อคืนมา แต่เธอกำลังจะเสียจางเหาไป เมื่อหลิวพบความจริงว่าคนที่พยายามฆ่าตี๋ซุ้งก็คือจางเหา คนที่เธอรู้สึกดีด้วยนั่นเอง ขณะที่จางเหาเองก็เพิ่งรู้ว่าหลิวเองเป็นลูกสาวของตี๋ซุ้งเช่นกัน ทั้งสองต่างอึ้งไปไม่คิดว่าฟ้าจะเล่นตลกกับความรักของพวกเขา หลิวเสียใจและสับสน จางเหาเองก็เช่นกัน จางเหาหนีจากการบุกเข้าจับของปราบได้อย่างหวุดหวิด หลิวเองก็ดีใจกับการกลับมาจากความตายของตี๋ซุ้งได้ไม่นาน ทั้งหมดก็ต้องช็อกอีกครั้ง เมื่อรถที่จะนำตี๋ซุ้งกลับบ้านดันระเบิดต่อหน้าต่อตาหลิว

งานศพของตี๋ซุ้งถูกจัดขึ้นด้วยความโศกเศร้าของหลิว ผิดกับพวกป๋าเสริฐและเฮียไฮ้ที่ออกอาการดีใจอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่สารวัตรปราบที่อยู่ในงานด้วยพยายามจับสังเกต เพราะเขารู้ว่าฆาตกรที่ฆ่าตี๋ซุ้งต้องมาปรากฏกายในงานนี้อย่างแน่นอน ทันใดนั้นร่างของจางเหาก็ปรากฏกายขึ้นพร้อมกับแววตาที่รู้สึกผิดต่อหลิว จางเหาพยายามจะอธิบายกับหลิวว่าระเบิดนั่นไม่ใช่ฝีมือของเขา แต่ดูเหมือนหลิวจะเชื่อไปแล้วว่าจางเหาคือฆาตกรเลือดเย็นที่หลอกเธอเพื่อใกล้ชิด และจะได้ฆ่าตี๋ซุ้งนั่นเอง

หลิวขึ้นดำรงตำแหน่งแทนตี๋ซุ้ง ท่ามกลางความไม่เห็นด้วยของใครหลาย ๆ คน หนึ่งนั้นก็คือตี๋เล็ก ตี๋ซุ้งจากไปแล้ว แต่ทิ้งพินัยกรรมที่ระบุไว้ว่า ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขามอบให้กับหลิว ตี๋เล็กเกิดความไม่พอใจ เพราะตัวเองก็เป็นลูกเช่นกัน มิหนำซ้ำยังเป็นลูกชายคนเดียวแต่กลับไม่ได้สมบัติใด ๆ เลย แน่นอนว่าตี๋ซุ้งมีเหตุผลที่ทำเช่นนี้ เพราะเขารู้ว่าตี๋เล็กไม่ใช่ลูกของเขา แต่มันเป็นลูกของคนร้ายใจทรามที่เข้ามาย่ำยีเหมย เมียรักของตี๋ซุ้ง ผู้ที่รู้เห็นอ่านความคิดของตี๋ซุ้ง ออกยิ่งกว่าใคร ๆ แต่ตัวตี๋ซุ้ง หลิว และตี๋เล็กไม่รู้ความจริงที่ว่าคนร้ายใจทรามนั้นคือเต็งล้อคนที่สนิทชิดเชื้อ และถือเป็นมือขวาของตี๋ซุ้งเอง หลิวไม่อยากให้น้องต้องเสียใจเลยหันมาปรึกษากับเต็งล้อ และได้ข้อสรุปว่า จะยกกิจการนอกระบบให้ตี๋เล็กดูแลทั้งหมด

หลังจากที่ปราบได้ช่วยหลิวเอาไว้ในหลาย ๆ ครั้ง ใบหน้าของหลิวได้วนเวียนอยู่ในห้วงคำนึงของปราบ ปราบเองไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องคิดถึงหลิวด้วย และเขาเองก็รู้สึกผิดกับปันดาที่เขาคอยพร่ำบอกกับตัวเองว่าเขาจะรักเธอตลอดไป แต่ไม่ว่ายังไงเรื่องระหว่างเขาและเธอก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะเขาคือตำรวจ ส่วนหลิวคือลูกสาวของหัวหน้าแก๊งผู้มีอิทธิพลที่กำลังจะสืบทอดตำแหน่งจากตี๋ซุ้ง ซึ่งเป็นพวกอาชญากรที่เขาต้องจัดการ แต่ยิ่งพยายามถอยห่างกลับยิ่งต้องพบเจอ ปราบพยายามจะกำจัดหลิวออกไปจากหัวใจ และวิธีที่ดีที่สุดก็คือ เขาต้องทำงาน และงานที่สำคัญและเร่งด่วนที่สุดสำหรับเขาตอนนี้ก็คือ การจับจางเหาให้ได้นั่นเอง

หลิวขึ้นครองตำแหน่งท่ามกลางเสียงโจษจันของคนทั่วไปถึงความไม่เหมาะสม หลิวรู้ว่าสิ่งแรกที่ต้องทำก็คือการทำให้ทุกคนยอมรับในตัวเธอให้ได้ แต่แล้วจางเหาก็ปรากฏกายขึ้นในงานรับตำแหน่งของหลิว จางเหาเข้ามาหาหลิวพร้อมกับบอกให้หลิวเชื่อในสิ่งที่เขาทำ เขาไม่ได้เป็นคนฆ่าตี๋ซุ้ง หลิวถามจางเหาว่าจะให้เธอเชื่อได้ยังไง ทันใดนั้นจางเหาก็คว้ามีดก่อนจะตัดนิ้วตัวเอง เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ใจ หลิวจึงยื่นคำขาดกับจางเหาว่าอย่าได้พบกับจางเหาอีก ไม่อย่างนั้นเธออาจจะทำในสิ่งที่ต้องทำ

จางเหาจากไปซบใบบุญของเฮียไฮ้ ซึ่งมี คุงใช้ ญาติของจางเหาเป็นมือขวาคนสำคัญของเฮียไฮ้ร่วมอาศัยอยู่ด้วย การหนีไปครั้งนี้ของจางเหาไม่ได้หนีไปเฉย ๆ แต่หนีไปพร้อมกับความตั้งใจที่จะต้องหาความจริงให้ได้ ว่าใครอยู่เบื้องหลังที่ใส่ร้ายเขา และจะต้องเกี่ยวข้องกับฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าน้องสาวเขาแน่ ๆ

จางเหาสืบหาฆาตกรตัวจริงจนพบเบาะแสต่าง ๆ ว่าอาจจะเป็นการสมรู้ร่วมคิดกันของสมาคมไทยจีน และนั่นทำให้จางเหาคิดแก้แค้นพวกมันทุกคน จางเหาส่งเบาะแสจนทำให้ปราบเข้าทลายไม่ว่าจะเป็นบ่อน อาบอบนวด ธุรกิจผิดกฎหมายทั้งหลาย ซึ่งทั้งหมดเป็นของพวกสมาคมการค้าไทยจีน โดยไม่รู้เลยว่าจางเหารู้ว่าหลิวถูกทดสอบอำนาจจากบรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ของสมาคม จางเหาเองไม่อยากให้หลิวต้องมือเปื้อนเลือดเหมือนตน จางเหาจึงยืมมือปราบจับคนพวกนั้นเพื่อช่วยหลิวนั่นเอง แต่แล้วปราบกลับถูก ผกก.ธานินทร์ สั่งตั้งกรรมการสอบถึงสิ่งที่ปราบปฏิบัติภารกิจ จนทำให้ปราบสงสัยว่าทำไมธานินทร์ถึงได้ไม่อยากให้เขาจับกุมมาเฟียพวกนั้น

แต่แล้วก็มีเรื่องให้มาทดสอบความเป็นหงส์กับหลิว เมื่อตี๋เล็กพลั้งมือไปฆ่า ปิติ ลูกชายของป๋าเสริฐ ทำให้หลิวต้องวิ่งเต้นเพื่อแก้ปัญหาให้กับน้องชายของเธอ เต็งล้อได้แนะนำ เวคิน วรการยุทธ ท่านผู้ยิ่งใหญ่ของวงการมีสีและเป็นที่เกรงขามของนักเลงทั้งปวง แต่เรื่องกลับไม่ง่ายเช่นนั้นเมื่อเวคินเกิดชอบพอในตัวหลิว จนอยากจะลิ้มลองชิมเนื้อหงส์อย่างหลิวขึ้นมา จางเหาพยายามเตือนหลิวเรื่องเวคิน แต่เพราะหลิวต้องการช่วยตี๋เล็กจึงทำให้หลิวไม่มีทางเลือก หลิวเกือบพลาดท่าเสียทีให้กับเวคิน แต่ยังดีที่จางเหาแอบตามมาช่วยหลิวได้ทันเวลา ก่อนที่จะพลั้งมือฆ่าเวคิน ทำให้หลิวต้องตัดสินใจทำให้เหมือนว่าเกิดอุบัติเหตุ หลิวจัดการหลักฐานทุกอย่างให้พุ่งเป้าไปที่ป๋าเสริฐ หลิวคิดดีแล้วที่ทำอย่างนี้ นั่นก็เพราะป๋าเสริฐผู้เป็นรองจากเวคินก็เตรียมพร้อมจะขึ้นมาเป็นใหญ่แทนที่ และแน่นอนว่าหากป๋าเสริฐขึ้นมา หนี้แค้นที่ยังติดค้างไว้ระหว่างป๋าเสริฐและตี๋เล็กจะต้องถูกชำระอย่างแน่นอน จึงเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว

ปราบแสดงตนเข้าจับกุมป๋าเสริฐ มีหรือป๋าเสริฐจะยอมให้จับ จึงเกิดการยิงปะทะกันขึ้น และผลก็คือป๋าเสริฐถูกวิสามัญในครั้งนั้น ผกก.ธานินทร์ชมเชยปราบที่ปิดคดีได้เร็ว แม้ว่าปราบเองจะรู้สึกว่าคดีนี้มันดูแปลก ๆ และเขามั่นใจว่าต้องเป็นฝีมือของใครบางคนที่จัดฉากในแผนการครั้งนี้แน่นอน แต่ธานินทร์กลับบอกให้ปราบทำไปตามพยานหลักฐานก็พอ ก่อนที่ธานินทร์จะมอบหมายให้ปราบปฏิบัติภารกิจสำคัญ นั่นคือการจับการค้ายาที่ท่าเรือแห่งหนึ่ง ขณะเดียวกันจางเหาเองก็ตามสืบจนได้รู้ว่าคนที่ลงมือฆ่าน้องสาวเขาคือใคร

ปราบวางกำลังคนไว้เพื่อจับกุมการส่งยาครั้งใหญ่ ปราบรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล แต่ก่อนที่ปราบจะไหวตัวทัน ปราบก็โดนกำลังไม่ทราบฝ่ายล้อมยิงอย่างเลือดเย็น ตำรวจที่เป็นลูกน้องของปราบต่างตายกันราวใบไม้ร่วง ก่อนที่ปราบจะตกใจเมื่อรู้ว่ามันเป็นภารกิจลวง เพราะธานินทร์ต้องการกำจัดเขานั่นเอง ปราบจึงได้รู้ว่าธานินทร์ถูกตี๋ซุ้งซื้อไปนานแล้ว แต่แล้วระหว่างที่ธานินทร์กำลังจะยิงปราบ จางเหาก็เข้ามาช่วย ก่อนจะยิงธานินทร์ทำให้ปราบรอดตายอย่างหวุดหวิด

ปราบทั้งโกรธทั้งสับสนเมื่อเขาต้องรอดชีวิตด้วยฝีมือของจางเหา คนร้ายที่เขาพยายามตามจับ แต่ลึก ๆ แล้วปราบก็รู้ว่าจางเหาอาจจะไม่ใช่คนเลวอย่างที่เขาคิด แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องจับตัวจางเหาให้ได้ แต่ปราบเองก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นหนี้บุญคุณจางเหาที่ช่วยชีวิตเขาไว้ หลังจากนั้น ปราบก็ได้หัวหน้าคนใหม่ เป็นคนที่เป็นแบบอย่างในการเป็นตำรวจให้กับเขามาตลอด นั่นคือ ผกก.ชาติชาย นายตำรวจน้ำดี ผู้ได้รับรางวัลตำรวจตัวอย่างที่มีความซื่อสัตย์และต่อต้านการทุจริตทุกรูปแบบ

การตายของธานินทร์ถูกเชื่อว่าเป็นฝีมือของหลิว ทุกคนเห็นหลิวเป็นหงส์ที่โหดเหี้ยม กำจัดศัตรูทุกคน ที่จะเข้ามาขวางทางหรือเป็นภัยต่อเธอ แต่ที่จริงแล้วเธอนั้นอ่อนล้าอ่อนแอมากกว่าใคร ไม่มีใครรู้ว่าหลิวเป็นเช่นนั้นยกเว้นเพียงจางเหา เขารู้ว่าหลิวไม่ใช่คนโหดร้าย

เฮียไฮ้คิดการใหญ่ หลังจากที่สิ้นป๋าเสริฐก็เหลือเพียงหลิวที่เป็นเสี้ยนหนามเขาเพียงคนเดียว เฮียไฮ้จึงให้ เก๊า บางขุนนนท์ เพื่อนนักเลงไร้สังกัดของจางเหา และจางเหาไปกำจัดหลิว จางเหาคิดหนักที่จะทำยังไงไม่ให้เฮียไฮ้รู้ว่าเขาคิดยังไงกับหลิว จางเหาตัดสินใจจัดการเก๊า บางขุนนนท์ด้วยตัวเอง ก่อนที่จะโกหกเฮียไฮ้ให้เข้าใจว่า เก๊า บางขุนนนท์คือคนของเต็งล้อที่ถูกสั่งการมาให้เก็บเฮียไฮ้

เป็นจังหวะที่หลิวมีภารกิจสำคัญ คือการเข้าร่วมประชุมกับ องค์การ 14 เค ที่ครั้งนี้มีวาระมาประชุมที่เมืองไทย องค์การ 14 เค คือองค์การที่รวบรวมเจ้าพ่อของ 14 ประเทศมารวมกัน ซึ่งตี๋ซุ้งเคยเป็นสมาชิก เมื่อตี๋ซุ้งตายลง หลิวก็ต้องขึ้นมานั่งในตำแหน่งนั้นแทน การจะขึ้นมาเป็น 1 ใน 14 เคไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะหลิวต้องเสนอตัวให้กับสมาชิก 14 เค พิจารณาและตัดสินว่า เธอจะสามารถนั่งแท่นสมาชิกของ 14 เค แทนตี๋ซุ้งได้หรือไม่

แต่เมื่อต้องพบศึกสองด้าน หลิวตัดสินใจที่จะให้เต็งล้อ กุนซือคนสำคัญของเธออยู่ประจำการที่กรุงเทพฯ เพื่อเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเฮียไฮ้ ส่วนตัวหลิวจะเดินทางไปประชุมองค์การ 14 เค ด้วยตัวเอง ก่อนการประชุมหลิวศึกษาตัวตนของเจ้าพ่อแต่ละคนผ่านข้อมูลที่เต็งล้อจัดทำมาให้ ยกเว้นเพียงคนเดียวที่ไม่มีข้อมูลก็คือ เค หว่อง หัวหน้าองค์การ 14 เค หลิวได้รู้ว่า ทาเคชิ วานาตาเบะ เจ้าพ่อยากูซ่า แห่งญี่ปุ่น อาจจะเป็นขวากหนามในการก้าวขึ้นเป็น 1 ในสมาชิก 14 เค ของเธอ หลิวเลยจัดการนัดแนะกับวานาตาเบะที่รังของมัน ด้วยแรกเริ่มหลิวต้องการจะให้วานาตาเบะเชื่อถือในตัวเธอ แต่หากไม่ได้หลิวก็ต้องกำจัดวานาตาเบะให้พ้นทาง ซึ่งก็เป็นไปตามข้อหลัง หลิวสังหารวานาตาเบะด้วยระเบิด เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ หลิวก็เดินทางไปร่วมประชุมโดยทันที

ฝั่งกรุงเทพฯ ตี๋เล็ก ก็ระดมพลที่จะไปรุกฆาตเฮียไฮ้ด้วยเช่นกัน แม้ว่าก่อนหน้านี้เต็งล้อได้เข้าไปตักเตือนและห้ามปรามแล้วก็ตาม เพราะรู้ว่าตี๋เล็กมีนิสัยวู่วาม บุ่มบ่าม ไม่ใช้สติในการตรึกตรอง อันเป็นผลมาจากตี๋ซุ้งที่เลี้ยงดูมาแบบตามใจจนเสียคน แน่นอนว่าการห้ามปรามของเต็งล้อไม่มีผลใด ๆ ต่อตี๋เล็ก เนื่องจากมันยังคงทำในสิ่งที่มันอยากทำ คือยกพลไปบุกยังรังของเฮียไฮ้ ฝั่งเฮียไฮ้ทราบข่าวนี้ก็ได้ตั้งกำลังรับมือไว้เช่นกัน การปะทะกันของตี๋เล็กและพวกเฮียไฮ้ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องเสียกำลังเลือดเนื้อ และตัวของตี๋เล็กเองก็ถูกจำคุกในท้องที่สระบุรี ซึ่งอำนาจบารมีของเต็งล้อไปไม่ถึง แล้วตี๋เล็กก็ถึงฆาตในคุกนั่นเองด้วยฝีมือของลูกน้องเฮียไฮ้

เต็งล้อเลือกที่จะไม่แจ้งข่าวการตายของตี๋เล็กให้กับหลิวได้รับทราบ นั่นเพราะการเดินทางครั้งนี้มีความสำคัญกับทุกคนที่อยู่ใต้วงปีกของหงส์อย่างหลิวด้วย จางเหาลอบติดตามหลิวไปด้วยเหตุผลที่บอกเฮียไฮ้ว่า การเดินทางของหลิวครั้งนี้ การป้องกันและการระวังตัวย่อมน้อยกว่าการอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง แต่ที่จริงแล้วจางเหาวางแผนที่จะพาหลิวหนีไปจากเส้นทางของมาเฟียด้วยกันต่างหาก

ผลจากการลงมือฆ่าวานาตาเบะของหลิว ทำให้ นาโอกิ ลูกน้องของวานาตาเบะ ได้พาพวกมาลอบสังหารหลิวก่อนที่หลิวจะเดินทางไปประชุมกับองค์การ 14 เค ซึ่งจังหวะที่นาโอกิลงมือ เป็นจังหวะเดียวกับที่จางเหาได้เข้ามาช่วยหลิวเอาไว้ จางเหาจัดการกับพวกนาโอกิแล้วพาหลิวหนีไปได้ หลิวอึ้งไปเมื่อเห็นจางเหามาช่วยเธอไว้ ก่อนที่จางเหาจะบอกความในใจว่าเขารักหลิว และที่เขามาก็เพื่อต้องการพาหลิวหนีไปด้วยกัน เขาพร้อมจะทิ้งความแค้นต่าง ๆ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่กับหลิว หลิวสับสนจนหวนนึกไปตอนที่เธอยังเป็นเด็กสาวไร้เดียงสา และนั่นเองทำให้หลิวเลือกที่จะตัดสินใจทิ้งทุกอย่างเพื่อทำตามหัวใจที่เธอเคยต้องการ จางเหาดีใจที่หลิวตัดสินใจอย่างนั้น แต่ก่อนที่หลิวจะไปกับจางเหา เธอต้องเข้าร่วมประชุมกับองค์การ 14 เค เพื่อลาออกจากองค์การอย่างเป็นทางการ และไม่ให้มีปัญหาตามมาทีหลัง

และแล้วก็ถึงเวลาที่หลิวต้องเข้าประชุมในองค์การ 14 เค แม้มิสเตอร์เค หว่อง จะทราบว่าเธอเป็นคนลงมือปลิดชีพวานาตาเบะก็ตาม แต่นั่นไม่ได้ทำให้หลิวได้รับการพิจารณาเป็นพิเศษ หลิวจึงได้บอกกับเค หว่องว่า เธอมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อการทดสอบใด ๆ ทั้งสิ้น เธอมาเพื่อต้องการขอลาออกจากองค์การ 14 เคต่างหาก ทุกคนนิ่งไปเพราะไม่เคยมีกฎการลาออกมาก่อน เค หว่องจึงบอกกับหลิวว่า หลิวต้องเข้าทดสอบอีกครั้ง ถ้าเธอผ่านมันไปได้ พวกเราจะยินยอมให้เธอลาออก และแล้วหลิวก็ต้องอึ้งไป เมื่อเค หว่องได้นำตัวอาติยะออกมา ก่อนจะบอกกับหลิวว่า ถ้าหลิวอยากจะออกจากองค์การ 14 เค หลิวต้องลงมือฆ่าอาติยะด้วยตัวเอง หลิวหยิบปืนขึ้นมาด้วยมือที่สั่นเทา เธอไม่สามารถฆ่าคนที่เธอรักได้ แต่แล้วทันใดนั้นหลิวก็เล็งปืนไปที่เค หว่อง ก่อนจะตัดสินใจลั่นไกทันที ร่างของเค หว่องกระเด็นไป ทุกคนนิ่งไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไร แต่แล้วหลิวก็ต้องแปลกใจเมื่อเค หว่องกลับลุกขึ้นมาเหมือนไม่มีอะไร อาติยะจึงบอกว่าเพราะปืนที่หลิวยิงเป็นเพียงกระสุนซ้อมเท่านั้น หลิวไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น อาติยะจึงเดินไปที่เก้าอี้ของหัวหน้า 14 เค ก่อนจะบอกกับหลิวว่า เขาคือมิสเตอร์เค หว่องตัวจริง

หลิวอึ้งไปเมื่ออาติยะบอกอย่างนั้น แล้วทุกอย่างที่ผ่านมาละ อาติยะบอกกับหลิวว่าเขาเองก็ไม่ต่างอะไรกับหลิวที่ต้องขึ้นรับตำแหน่งแทนผู้เป็นพ่อ และความรักของอาติยะกับหลิวที่เกิดขึ้นก็เป็นของจริง อาติยะพยายามให้หลิวไม่รับช่วงต่อจากตี๋ซุ้ง เพราะเขาเองไม่อยากก่อสงครามกับหลิวถ้าหากว่ามันเกิดอะไรขึ้น หลิวถามอาติยะถึงวันที่อาติยะจากมาโดยไม่บอกไม่กล่าว แล้วอาติยะยังจะบอกว่ารักเธอได้อีกเหรอ อาติยะจึงเล่าให้หลิวฟังว่าที่เขาจากมาเพราะตี๋ซุ้งยื่นเงื่อนไขให้กับเขา ว่าเขากับหลิวไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เพราะฉะนั้น ถ้าเขารักหลิวจริง ก็ปล่อยให้หลิวเดินตามทางของหลิว และเจ็บเพราะอาติยะเพียงครั้งเดียว ตั้งแต่วันนั้นที่เขาจากมา ไม่มีวันไหนที่เขาไม่คิดถึงหลิวเลย ก่อนที่อาติยะจะขอโอกาสเพื่อกลับมาคบกับหลิวอีกครั้งได้ไหม หลิวกลับออกมาพร้อมกับหัวใจที่สับสน จางเหาที่คอยติดตามหลิวมาตลอดก็ถึงกับนึกไม่ถึงเช่นกัน

หลิวนำพาหัวใจที่สับสนกลับมาบ้าน พร้อมกับต้องรับรู้ข่าวร้ายที่ว่าตี๋เล็กจากไปแล้วตลอดกาล การจากไปของน้องชายอันเป็นที่รัก ทำให้หลิวตัดสินใจที่จะพักเรื่องรักระหว่างจางเหาและอาติยะไว้ก่อน เพื่อจัดการกับเฮียไฮ้ มันจะต้องหมดโอกาสที่จะยืนอยู่บนโลกนี้อีกต่อไป

ปราบทราบเรื่องที่หลิวจะจัดการกับเฮียไฮ้ ก็ยกกำลังไปเพื่อจะจับกุมหลิว ไม่ใช่เพราะเขาต้องการผลงาน เขาแค่ไม่อยากให้หลิวต้องถูกจับ ถูกแล้วปราบเองรู้สึกว่าหลิวมีค่ามากกว่าที่จะเป็นผู้ต้องหาของเขา ปราบจึงคิดว่าการจับกุมเฮียไฮ้คือทางออกที่ดีที่สุด แต่แล้วปราบก็ต้องเผชิญหน้ากับจางเหา ไม่เพียงเท่านั้นเมื่ออาติยะปรากฏกายขึ้นอีกคน พร้อมกับที่จะพาหลิวหนี การเผชิญหน้ากันระหว่างอาติยะ ปราบกับจางเหาจึงเกิดขึ้น

ระหว่างที่ทั้งสามยังไม่รู้ว่าทางออกจะเป็นเช่นไร จู่ ๆ ก็มีเสียงกระสุนปืนดังขึ้นก่อนที่ร่างของอาติยะจะล้มลงเพราะถูกยิง จางเหาหันมองไปทางเสียงปืนก่อนจะเห็นว่าชาติชายเป็นคนยิง อาติยะฝากให้จางเหาดูแลหลิว เขารู้ว่าจางเหากับเขารักหลิวเหมือนกัน จางเหารับปากก่อนที่อาติยะจะสิ้นลม ปราบจัดการจับเฮียไฮ้ แต่มีหรือที่คนอย่างเฮียไฮ้จะยอมให้จับ และนั่นทำให้เฮียไฮ้สิ้นชีพด้วยการวิสามัญของปราบนั่นเอง

ปราบรู้ความจริงเรื่องที่ชาติชายถูกเต็งล้อซื้อตัวไปไม่ต่างจากธานินทร์ ทำให้ปราบตัดสินใจครั้งใหญ่ในการบุกจับชาติชาย ขณะเดียวกันหลิวได้รู้ความจริงบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน หลังจากตี๋เล็กตายไปหลิวก็ได้ขอร้องให้เหมย แม่ของเธอมาอยู่ด้วย แต่มันก็ไม่ได้ช่วยบรรเทาความทุกข์ที่เกิดขึ้นในใจของเหมยได้เลย นับวันเธอยิ่งผ่ายผอม ตรอมใจ ล้มหมอนนอนเสื่อถึงขั้นต้องเข้าโรงพยาบาล เพราะเส้นเลือดในสมองแตก เหมยรักษาตัวอยู่ได้ไม่นานก็ทิ้งหลิวไป พร้อมกับเผยความลับก่อนจะสิ้นลมหายใจสุดท้าย ที่หลิวไม่เคยรู้มาตลอดชีวิต คือตี๋เล็กเป็นลูกของเต็งล้อ และคำเตือนสุดท้ายของคนเป็นแม่ที่ให้หลิวระวังตัว ความจริงที่หลิวได้รู้เมื่อคนใกล้ชิดที่สุดกลับเป็นอันตรายที่สุด หลิวรู้ว่าคนที่อันตรายที่สุดต้องใช้คนที่อันตรายที่สุดจัดการ หลิวจึงไปหาจางเหา ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้จางเหาได้รับรู้ว่า สิ่งที่จางเหาเคยบอกว่ามีคนจุดไฟเริ่มเรื่องตี๋ซุ้งกับตี๋ซา คน ๆ นั้นก็คือเต็งล้อนั่นเอง จางเหาอึ้งไปเมื่อได้รู้ว่าคนที่ฆ่าคนที่เขารักไม่ว่าจะเป็นอาเพ่ย และตี๋ซา เป็นฝีมือของเต็งล้อ จางเหาจึงอาสาที่จะไปจัดการเต็งล้อให้กับหลิวอย่างไม่มีรีรอ

จางเหาร่วมมือกับปราบเพื่อจัดการกับเต็งล้อ และในที่สุดเต็งล้อก็เสียทีจางเหาจนได้ เต็งล้อถูกปราบจับกุมเพื่อสืบสวนทั้งคดีต่าง ๆ หลิวดีใจที่ล้างแค้นให้กับเหมยและตี๋ซุ้งได้สำเร็จ แต่แล้ววันที่หลิวไปสุสานบรรพบุรุษเพื่อบอกกับตี๋ซุ้ง หลิวกับจางเหาต่างต้องอึ้งไปเมื่อพบร่างของตี๋ซุ้งยืนอยู่ ก่อนจะพบว่าตี๋ซุ้งยังไม่ตาย

หลิวสับสนไปหมด ตี๋ซุ้งจะไม่ตายได้ยังไง จนตี๋ซุ้งเล่าให้ฟังเรื่องที่ต้องจัดฉากวางแผนระเบิดตัวเอง ที่เขาทำอย่างนั้นก็เพื่อต้องการเปลี่ยนความคิดหลิว และต้องการให้คลื่นลมสงบก่อนที่เขาจะแล่นเรือต่อ และการที่จะทำให้พวกมันตีกันก็มีทางเดียว นั่นคือเขาต้องตาย เพราะเมื่อเขาตาย เขาเชื่อว่าจะต้องมีคนอยากได้ผลประโยชน์ตรงนี้มากแน่ ๆ ตี๋ซุ้งบอกกับหลิวว่าเขาภูมิใจในตัวหลิว ก่อนที่ตี๋ซุ้งจะบอกกับหลิวว่าตอนนี้เขาพร้อมจะกลับมาเป็นหัวหน้าสมาคมธรรมกุลเหมือนเดิมแล้ว

หลิวอึ้งไปเมื่อรู้ว่าที่ผ่านมา เธอเป็นแค่หมากตัวนึงของตี๋ซุ้ง ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อมาตลอด หลิวเสียใจและพยายามบอกกับตี๋ซุ้งให้วางมือ เธอเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว หลิวพยายามอ้อนวอนกับตี๋ซุ้งให้วางมือ เธอรู้แล้วว่าการอยู่ในตำแหน่งหัวหน้าสมาคม ไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลย แต่ตี๋ซุ้งกลับปฏิเสธและต้องการให้หลิวคืนตำแหน่งมาให้เขาดังเดิม หลิวไม่อยากให้พ่อต้องมีชีวิตที่ผิดพลาดอีก เธอเลือกที่จะไม่คืนตำแหน่งให้กับตี๋ซุ้ง พร้อมกับถามตี๋ซุ้งว่าพ่อรักหลิวหรืออำนาจมากกว่ากัน ทันใดนั้นตี๋ซุ้งก็วาดปืนเล็งไปที่หลิว ก่อนที่ตี๋ซุ้งจะลั่นไก แต่แล้วปราบก็วิ่งเข้ามาก่อนจะเอาตัวบังกระสุนช่วยหลิวเอาไว้ ก่อนที่ปราบจะกลั้นใจแล้วยิงสวนกลับไป กระสุนพุ่งเข้ากลางแสกหน้าของตี๋ซุ้ง ก่อนที่ร่างของตี๋ซุ้งจะนอนตายลงไปพร้อมกับปราบ ปราบบอกกับหลิวว่านี่คงจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดระหว่างเขากับเธอแล้ว เพราะไม่ว่ายังไงเขาและเธอก็ไม่มีทางเป็นไปได้ จางเหาตามมาทีหลังก่อนจะรีบเข้ามาดูปราบ ปราบและเขาต่างก็เหมือนศัตรูและเพื่อนที่ต่างก็รู้ว่าต่างคนต่างไม่ได้เป็นคนเลวร้าย จางเหาและปราบต่างนับถือน้ำใจกันเสมอมา ปราบฝากจางเหาดูแลหลิวด้วย แล้วถ้าชาติหน้ามีจริง เขาจะกลับมาทวงหลิว ทวงความรักของหลิวที่ชาตินี้เขากับเธอไม่มีทางได้รักกัน

หลิวและจางเหาต่างเสียใจกับการจากไปของปราบ แต่แล้วทั้งหลิวกับจางเหาต่างต้องอึ้งไปเมื่อได้รับรายงานว่า เต็งล้อได้หายไปจากคุกแล้ว ทันทีที่หลิวรู้เรื่อง ทุกสิ่งทุกอย่างที่หลิวแบกเอาไว้ก็ระเบิดออกมา หลิวว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพราะจางเหา ถ้าจางเหาไม่ทำให้เธอรู้จักกับความรัก เธอเองก็คงไม่เจ็บปวดอย่างนี้ หลิวตัดสินใจจบทุกอย่างโดยการฆ่าจางเหาด้วยมือของเธอเอง ข่าวการตายของจางเหาแพร่สะพัดออกไป ทำให้เต็งล้อปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง เพราะเมื่อหมดมังกรอย่างจางเหา หงส์ที่บอบบางอย่างหลิวจะทำอะไรได้ และเต็งล้อก็ได้รับสารจากหลิวว่าอยากนัดคุยเพื่อจบปัญหา

แล้วในวันที่เต็งล้อและหลิวได้นั่งพูดคุยกัน หลิวได้พูดเป็นนัยยะบางอย่างที่ทำให้เต็งล้อรู้สึกระแวงว่า หลิวได้ล่วงรู้ความลับของตน เต็งล้อจึงตัดสินใจวางยาหลิว แม้หลิวจะรู้ทั้งรู้แต่ก็ยอมดื่มชานั้น เพราะเลือกแล้วที่จะละทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลังเมื่อบุคคลอันเป็นที่รักของเธอไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว เต็งล้อกำลังดีใจที่ทุกอย่างกำลังจะเป็นของเขา แต่แล้วทันใดนั้นร่างของจางเหาก็ปรากฏกายขึ้น ก่อนที่เต็งล้อจะยกปืนขึ้นเพื่อจะยิงจางเหา จางเหาสาดกระสุนใส่ร่างเต็งล้อ ก่อนที่เต็งล้อจะล้มลงสิ้นใจไปพร้อมกับความล้มเหลวที่เขาสู้อุตส่าห์ทำมาทั้งหมด

วันเวลาผ่านไป จางเหายืนอยู่หน้าหลุมศพของหลิว เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมหลิวถึงได้จัดฉากให้เขาเหมือนตาย นั่นก็เพราะหลิวได้วางหมากเอาไว้ เพื่อให้เต็งล้อตายใจ และเธอเชื่อว่าคนที่จะจัดการกับเต็งล้อได้ มีเพียงมังกรอย่างจางเหาเท่านั้น จางเหารู้สึกเคารพและเทิดทูนหลิวยิ่งกว่าใครที่เขาพานพบ แม้ว่าหลิวจะเป็นหงส์ แต่เธอก็เป็น หงส์เหนือมังกร ติดตามชมละคร หงส์เหนือมังกร

บทประพันธ์โดย : วิศวนาถ
บทโทรทัศน์โดย : อภิวัฒน์ เล่าสกุล
กำกับการแสดงโดย : อภิวัฒน์ พงษ์ไชยยง, ตรัยยุทธ์ กิ่งภากรณ์
ผลิตโดย : ค่าย ปรากฏการณ์ดี

เมลดา สุศรี รับบท หลิว
กฤตฤทธิ์ บุตรพรม รับบท จางเหา
อาทิตย์ ตั้งวิบูลย์พาณิชย์ รับบท ปราบ
อนุวัฒน์ นิวาตวงศ์ รับบท เต็งล้อ
ตฤณ เศรษฐโชค รับบท ตี๋ซุ้ง
จิราวัฒน์ วชิรศรัณย์ภัทร รับบท ตี๋ซา
ชยพล บุนนาค รับบท ตี๋เล็ก
นนทพันธ์ ใจกันทา รับบท อาติยะ/เค หว่อง
อัญษนา บุรานันท์ รับบท เหมย
กชกร นิมากรณ์ รับบท ซ้อซา
พลรัตน์ รอดรักษา รับบท เวคิน
ภูธฤทธิ์ พรหมบันดาล รับบท เฮียไฮ้
สาริน บางยี่ขัน รับบท คุงใช้
กลศ อัทธเสรี รับบท ป๋าเสริฐ
สิริลภัส กองตระการ รับบท สร้อย
ชมวิชัย เมฆสุวรรณ รับบท ปิติ
ชนัญญา พงษ์นาค รับบท ผิง
ประภัสสร ธัญญวานิช รับบท ฮัว
อังคณา วรรัตนาชัย รับบท เพ่ย
สุพร สังฆพิบาล รับบท เจ๊หยก
เม้ง ป.ปลา รับบท แปะคู

หงส์เหนือมังกร เป็นนวนิยายไทยของวิศวนาถ ถูกนำไปสร้างเป็นละครโทรทัศน์ ออกอากาศทางช่อง 5 เมื่อปี พ.ศ. 2543 นำแสดงโดย นพพล โกมารชุน, มาช่า วัฒนพานิช, และ ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง ออกอากาศครั้งแรกเมื่อวันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2543 – 28 เมษายน พ.ศ. 2543 โดยมีภาคต่อชื่อว่า มังกรเดียวดาย ในปี พ.ศ. 2547 และในปี พ.ศ. 2560 ทางช่อง 7 นำบทประพันธ์มาสร้างในรูปแบบละครโทรทัศน์อีกครั้ง นำแสดงโดย กฤตฤทธิ์ บุตรพรม, เมลดา สุศรี, อาทิตย์ ตั้งวิบูลย์พาณิชย์ ชยพล บุนนาค โดยจะเริ่มออกอากาศตอนแรกวันอังคารที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2560-16 มกราคม พ.ศ. 2561 ต่อจากละครนายฮ้อยทมิฬ

เรื่องย่อ
“ใกล้รุ่ง ธรรมกุล” หรือ “หลิว” ลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าพ่ออันดับหนึ่งของเมืองไทย ต้องสืบทอดตำแหน่งเพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ของ “วรชัย ธรรมกุล” หรือ “ตี๋ซุ้ง” บิดาผู้ล่วงลับ เมื่อเป็นลูกสาวเจ้าพ่อผู้เปรียบเสมือนมังกรเหนือมังกร “หลิว”จึงต้องเป็น’หงส์’ผู้อยู่เหนือมังกรให้ได้

บิดาของเธอสั่งสังหาร “ตี๋ซา” ผู้เป็นสหายรักด้วยเรื่องของศักดิ์ศรี “จางเหา” คนครัวผู้ภักดีของ”ตี๋ซา”จึงจัดการล้างแค้นให้ผู้มีพระคุณด้วยการสังหาร”ตี๋ซุ้ง” “หลิว”รู้ความจริงจากสายตาของ”จางเหา”ตอนไปเคารพบิดาของเธอ ในวันที่เธอสืบทอดตำแหน่งอย่างเป็นทางการ หญิงสาวขอซื้อนิ้วชี้ที่ลั่นไกสังหารบิดาด้วยเงินหนึ่งล้านบาท สร้างความคั่งแค้นให้กับ”จางเหา”อีกครั้ง

เมื่อเป็นศัตรู…ก็ต้องหาทางห้ำหั่นอีกฝ่ายเป็นธรรมดา “จางเหา”จึงเริ่มวางแผนล้างแค้น ในขณะที่”หลิว”ต้องพยายามรักษาอำนาจที่ได้มา และต้องพยายามที่จะให้คนในวงการนักเลงยอมรับถึงความเป็นหงส์เหนือมังกรของเธอ แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก เพราะเมื่อสบโอกาสที่จะปลิดชีวิต”หลิว”ได้ “จางเหา”กลับทำในสิ่งตรงกันข้าม…เขาช่วยชีวิตเธอ!.

เพลงประกอบ
พ.ศ. 2543
หงส์เหนือมังกร ร้องโดย นันทิดา แก้วบัวสาย
ไม่เหลือใคร ร้องโดย มาช่า วัฒนพานิช

พ.ศ. 2560
ยิ่งสูงยิ่งหนาว ร้องโดย หฤทัย ม่วงบุญศรี
ไม่มีตรงกลาง ร้องโดย เมลดา สุศรี
ไม่มีตรงกลาง(Version 2) ร้องโดย กฤตฤทธิ์ บุตรพรม

---

• Facebook
• X
• Line