ละคร จากเจ้าพระยาสู่อิรวดี
“…โอ้ว่าพระรามยังแคลงใจ จบศึกกรุงลงกา พิสูจน์เจ้านางสีดา ให้บุกเดินลุยไฟ…”
จุดเริ่มต้นของฉากลุยไฟในเรื่อง #รามเกียรติ์ เกิดขึ้นภายหลังสิ้นสุดสงครามที่ยืดเยื้อมาเป็นเวลานาน พระรามอัญเชิญนางสีดากลับกรุงอโยธยา ทว่าพระองค์ไม่อยากให้ผู้ใดนินทานางสีดา ด้วยไปอยู่กรุงลงกานานถึง ๑๔ ปี นางสีดาจึงขอลุยไฟพิสูจน์ความบริสุทธิ์ต่อหน้าเหล่าเทวดา โดยพระรามให้สุครีพนำเชื้อไฟมากองที่หน้าพลับพลา แล้วทรงแผลงศรเป็นไฟลุกขึ้นต่อหน้าเหล่าเทวดาทั้งปวง
พอถึงฉากนี้คนดูถึงกับกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหว เรียกได้ว่าเป็นฉากจบชีวิตของนุชนาฏในร่างนางปิ่นได้อย่างสมเกียรติและงดงาม
ละครไทยยุคใหม่ ต้องมีคุณภาพราวงานศิลป์แบบนี้ครับ เยี่ยม
ฉีกกฎละครไทย แบบไม่ต้องเยอะ ไม่ต้องแสดงจัดจ้าน แต่สื่อสารออกมาดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอรางวัลให้เรื่องนี้ ให้นักแสดงนำเยอะๆ
ผมช็อคมากกับฉากนี้ กระแทกด้วยภาพของพระสนมมาลาที่แทรกมาแม้เพียงสั้น ๆ มันเป็นอะไรที่ดูแล้วช็อคมาก ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพทั้งเซ็ตนี้ในละครไทยขอบคุณผู้สร้าง นักแสดงและทีมงานทุกคนครับ
นักแสดงทุกท่านเป็นศิลปินที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ถ่ายถอดตัวละครได้ลึกซึ้งกินใจมาก ละครคุณภาพน้ำดี
ฉากสั้นๆแต่กินใจจริงๆ ไม่มีบทพูดเลย แต่นักแสดงสามารถสื่อสารให้คนดูอินกับการแสดงนั้น น้ำตาไหลพรากจริงๆค่ะ🥺😭
เศร้ามากๆๆ กลั้นน้ำตาไม่ได้เรย ชอบนักแสดงทุกคนเรยค่ะ แสดงได้เก่งจริงๆ ขอบคุณ ThaiPBS ที่ทำละครมีคุณภาพ ออกมาให้เราได้ชมกันค่ะ ขอให้มีเรื่องต่อไป มาให้ชมกันอีกนะคะ
อารมณ์เริ่มมาตั้งแต่ฉากบากองถูกลดโทษกลางลานประหารแล้วถามหานางเอกแล้ว มาเจอฉากนี้อีก แม่เจ้า ตับพังแบบสุด ร้องไห้สะอึกสะอึ้นเลย หม่องสะแสดงอารมณ์ได้ลึกมาก ส่วนพระสนมมาลาคืออินเนอร์ผู้สูญเสียมาเต็ม กราบในฝีมือการแสดงของทั้งคู่เลยค่ะฉากนี้
ชอบหม่องสะมาก แสดงได้เก่งจริงๆ คือ แสดงได้ลึกจริงๆ เข้าถึงความรู้สึก ร้องไห้ตามหม่องสะ เพราะสงสาร เขาคงรักปิ่นมาก แต่ก็ยังคงความเป็นเพื่อนไว้ได้อย่างงดงาม อยากให้ภาค 2 หม่องสะได้มีคู่บ้าง
วามเสียใจ แม้ใส่หน้ากากยังสัมผัสได้
ตามมาตั้งแต่สารคดีแล้วค่ะ ช่องนี้ผลงานจริงๆ
คือละครแห่งปีจริงๆ ตอนแรกไม่ได้สนใจจะดู แต่พอเปิดดูในยูทูปย้อนหลัง ดูต่อๆทุกอีพีจนจบ…ชอบละครเรื่องนี้มากให้ 10 10 10 ไปเลยครับ
บทดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ทุกอย่างในเรื่องนี้เป็นวรรณศิลป์หมดเลย เสพง่ายเพราะมันคือความสากลของมนุษย์
น้ำตาแตกเลย สงสารทั้งนุชนาฏ หม่องสะ บากองและก็เจ้าหญิง(ชื่อไรนะลืม)เพลงก็บิ้วเกิน ไม่อยากให้จบเลย😭😭
เป็นตอนจบที่ประทับใจนะ บากองกับปิ่นสัญญากันเอาไว้ พอมาปัจจุบัน สองคนนี้เลยต้องมาคู่กันอีก
เป็นละครที่ไม่ยืดเยื้อจนน่าเบื่อ การตัดต่อชวนให้คิดตาม รวมๆคือดีมากกกก
อึ้งนิดๆ ผิดคาด เพราะเห็นบากอง ยังได้รับอภัยโทษ เลยนึกว่านางเอกจะได้ด้วย
ที่ใหนได้ โดนเผาเฉยเลย
คนที่เจ็บที่สุดน่าจะเป็นหม่องสะ เพราะเป็นคนลงมือ(ยิงธนูไฟ)กับตัวเองเลย
ส่วนบากอง ก็น่าสงสารไม่น้อย เพราะถึงจะรู้อยู่เต็มออกว่าแม่ปิ่นจากไปแล้ว
แต่สุดท้าย แม้แต่กายหยาบของแม่ปิ่น(ที่มีวิญญานนุชนาถสิงอยู่) ก็ไม่สามารถรักษาไว้ได้
คนจากไปไม่รับรู้แล้ว แต่คนที่ยังอยู่ต่อนี่สิ คงทรมาณน่าดู
ชอบก็อต แสดงดีมากทั่งสาวตาแววตา อารมณ์ เก่งมากๆ นักแสดงหม่องสะ และปิ่น รำได้งดงามจริงๆบทบาทดีเด่นทุกตัว ชอบ ผกก.เก่งมากนำศิลปะประวัติศาสตร์มาเสนอได้ดีจิงขอชมเยี่ยมสุดๆๆ
การแสดงของนักแสดงในฉากนี้ต้องเรียกว่า น้อยแต่มาก สงบนิ่ง เยือกเย็น แต่ส่งผ่านความรู้สึกอย่างแรงกล้าให้ผู้ชมรู้สึกสะเทือนใจลึกลงไปถึงภายใน ยอดเยี่ยมมากค่ะ พวกคุณคือศิลปินผู้ถ่ายทอดผลงานทางศิลปะที่มีคุณค่า
การร่ายรำที่นิ่งเงียบ ไม่แสดงความรู้สึกทางสีหน้า แต่ในใจเจ็บปวดแทบไม่ไหว กราบบทประพันธ์ ดีๆแบบนี้ ดีทุกอย่าง ไม่มีข้อยกเว้น
ฉากนี้สุดยอดสะเทือนใจตัวละครทุกตัวเลย แต่ไม่รู้มากกว่าคนดูรึเปล่า รู้สึกเสียดายที่กระชับสั้น น่าจะลากให้เห็นอารมณ์แต่ละคนมากหน่อย แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องร้องไห้นาน ชื่นชมจริงๆค่ะ
เห็น character พระรามยกคันธนูขึ้นมาก้อสะเทือนใจจนร้องไห้นะคะ สมมติว่าเหตุการณ์ในรามเกียรติ์เกิดขึ้นจริง เหตุผลที่องค์พระรามท่านและพระนางสีดาต้องตกอยู่ในสถานการณ์อันบีบคั้นมากๆ คงเพราะมโนปณิธานบางอย่างที่ทั้ง2คนได้ตั้งเอาไว้ สำหรับองค์พระรามนั้นท่านทราบดี และพระบารมีเข้มข้นยิ่งใหญ่มาก
พระนางสีดาอาจจะตั้งความปรารถนาดังกล่าวโดยไม่รู้ตัว ก้อเลยต้องพบเจอกับสถานการณ์ที่นำมาซึ่งความบีบคั้นในใจอย่างที่ใครๆยากจะเข้าใจได้ โดยที่พระนางก้อสงสัยว่าสิ่งเหล่านั้นทำไมเกิดขึ้นกับพระนางต่างจากสตรีคนอื่นๆ แต่อย่างไรก้อตามทุกสิ่งอย่างก้อเกี่ยวพันกับสิ่งที่เคยทำมาแต่ก่อนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ทั้ง2พระองค์รักและผูกพันกันมากเหลือเกินค่ะ ถึงแม้ต้องทำบางสิ่งบางอย่างที่บั่นทอนจิตใจกันและกัน แต่ความรักและปรารถนาดีอย่างมากก้อมีอยู่ในใจของทั้งสองพระองค์ มีหลายๆเรื่องราวที่ไม่ปรากฎในวรรณกรรมที่แสดงถึงความรักที่ทั้ง2พระองค์มีต่อกันค่ะ อาจจะดูเข้าใจได้ยากซักนิดนะคะ
รามเกียรติ์เป็นวรรณกรรมที่ล้ำค่าจริงๆค่ะ เพราะถ้าสมมติว่าเป็นเรื่องจริงนั่นคือเรื่องราวของมหาบุรุษพระองค์ท่านนึงกับการบำเพ็ญบารมีอันน่ายกย่อง
อย่างไรก้อดีมีสุภาพบุรุษที่ควรเทิดทูนยกย่องพระองค์ท่านนึงในปัจจุบัน ท่านก้อทรงเจริญรอยตามมหาบุรุษอย่างองค์พระรามท่าน รวมไปถึงมหาบุรุษท่านอื่นๆ พวกเราควรสนับสนุนพระองค์ท่าน เทิดทูนบูชาพระองค์ท่านเฉกเช่นเดียวกับมหาบุรุษที่เรารู้จักมาก่อน จากงานสาธารณะประโยชน์ที่พระองค์ท่านทรงทำมานานกว่า70ปี
ขาดไปหนึ่งช่วงค่ะ คือช่วงที่นางสีดาลอยล่องออกจากร่างขึ้นสู่เบื้องบน ฉากนี้จำได้แม่นเพราะประทับใจมาก ขอนะคะช่วยนำมาเติมให้เต็มได้มั้ยคะ ตามไล่ดูหลายช่วงมาแล้วไม่เห็นเลยค่ะ สำคัญมากที่สุดค่ะประทับใจมาก
ตอนที่หม่องสะยิงธนูไฟใส่นุชแล้ว นุชก็มองหม่องสะ หม่องสะก็มองนุช ซีนนั้นคนดูคือแบบใจเจ็บบบบ😭😭💔💔💔 ตรงประโยคที่บอกว่า ความเจ็บปวดก็คงเกินจะรับไหว ฟังแล้วจะร้องไห้ ใจเจ็บเลยอะ
ร้องไห้ตามแบบตอนจบเรียกน้ำตาสุดสงสารหม่องสะที่ต้องกั้นความรู้สึกภายใต้หน้ากาก พระสนมมาลาทึ่รับสิ่งทึ่เห็นไม่ได้จนเสียสติ สงสารบากองและนุชนาฎที่ต้องจากกันแต่ก็ได้พบกันเพื่อรักกัน😭😭😍อย่างน้อยก็จบแฮปปี้เนอ
