ชีวิตของพี่น้องคู่หนึ่ง ทั้งคู่เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา ซึ่งนอกจะต้องไปโรงเรียนเหมือนเด็กอื่นๆแล้ว ยังต้องมีภาระทำมาหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อและแม่ ชีวิตพวกเขาไม่เคยมี สีเทียนซักแท่ง ไม่มีแม้แต่ตุ๊กตาจะเล่นซักตัวหนึ่ง และอาจจะลืมไปแล้วว่าคำว่า เล่น แปลว่าอะไร

น้องเพิ้งมาจากตลาดโรงเกลือ และได้ให้คนตกแต่งใบหน้าใหม่ให้ดูน่ากลัวเพื่อนำมาขายที่ร้าน ทราบมาว่าคนที่ตกแต่งน้องเพิ้งได้พูดเชิญวิญญาณสัมภเวสี ให้เข้ามาในร่างน้องเพิ้ง เมื่อตกแต่งเสร็จตนได้นำน้องเพิ้งมาวางไว้ที่บ้านบริเวณหลังตู้ พอตอนเช้าพบว่า น้องเพิ้งย้ายไปอยู่ที่หลังตู้อีกอัน

“โฮมสคูล” หรือ “การเรียนแบบบ้านเรียน” กลายเป็นหนึ่งทางเลือกของหลายครอบครัว ที่เชื่อว่า หัวใจของการเรียนรู้อยู่ที่การส่งเสริมให้ลูกได้มีความสุขกับสิ่งรอบตัว และไม่จำเป็นต้องอยู่ในระบบเสมอไป บางครอบครัวยอมที่จะเสียสละเวลา เพื่อมาสนับสนุนและเรียนรู้ไปพร้อมกับลูกจนประสบความสำเร็จ