“ความรักที่ออกแบบได้เองของสาวประเภทสอง
กับผู้หญิงที่มองรักจากหัวใจ”
“รังสิยา” ธนพล ขานหยู่ สาวประเภทสอง พบรักกับ พี่ทองดี สาวรุ่นพี่
ทั้งสองคนตัดสินใจแต่งงานกัน ท่ามกลางสียงจากผู้คนรอบข้าง
ต่างพากันแสดงความคิดเห็นต่าง ๆ นา ๆ
ผ่านไปไม่นานรังสิยาสามารถลบคำดูถูกของผู้คน
โดยการทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัวได้เป็นอย่างดี
ทั้งคิดหาวิธีการทำงานต่าง ๆ ทั้งทำเกษตร และค้าขาย
จนสามารถสร้างฐานะขึ้นมาได้ แล้วยังดูแลพี่ทองดีเป็นอย่างดี
ไม่เคยให้ลำบากหรือต้องทำงานหนักตากแดด
ดังนั้นงานทุกอย่างที่เป็นการใช้แรง ตากแดด
จึงเป็นหน้าที่ของรังสิยา นอกจากความเป็นสามีภรรยาแล้ว
ทั้งคู่ยังเพื่อนที่รู้ใจกันทุกเรื่อง ไม่ว่าการแต่งตัว หรือเครื่องประดับ
เวลาซื้อก็สามารถใช้ได้ทั้งสองคน
ตลอดเวลาที่ผ่านมารังสิยากับพี่ทองดีก็พิสูจน์ความรักให้เห็นแล้วว่า
เพศสภาพเป็นเรื่องที่ข้ามผ่านได้ถ้าเรามีความรักให้กันและกันด้วยหัวใจ

เมื่อความสิ้นหวังปกคลุมชีวิต และไม่มีอะไรจะช่วยเหลือคุณได้ คุณจะหันหน้าไปพึ่งพาอะไรเพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจ ผี วิญญาณ บรรพบุรุษ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ศาสนา หรือ พระเจ้า คุณเคยสวดอ้อนวอนขอพรกับสิ่งเหล่านี้หรือไม่ ถ้าเคยแล้วคุณเชื่อหรือไม่ว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง บางครั้งความเชื่อและศรัทธาก็ไม่ต้องการเหตุผล

คนติดคุกไม่ควรได้รับโอกาสเสมอไปหรือไม่? เรื่องราวหลากหลายหลังกำแพงคุกใน “แดนขังหญิง” เรือนจำกับการสร้างโอกาส สิทธิขั้นพื้นฐาน ที่ผู้ต้องขังหญิงพึงได้รับ ตั้งแต่การฝึกอาชีพ สร้างงาน เพื่อเตรียมพร้อมให้สามารถกลับไปใช้ชีวิตได้อย่างปกติกับสังคม

เธอต้องถูกคนรอบข้าง มองเธอเหมือนเป็นตัวประหลาด เด็กผู้หญิงคนหนึ่งทุกอายุ 1 ขวบ เธอจะแก่ไปอีก 10 ปี ปัจจุบันเธออายุ 11 ขวบ เธอจึงมีอายุ 110 ปี

ชีวิตของพี่น้องคู่หนึ่ง ทั้งคู่เรียนอยู่ในชั้นประถมศึกษา ซึ่งนอกจะต้องไปโรงเรียนเหมือนเด็กอื่นๆแล้ว ยังต้องมีภาระทำมาหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งประกอบไปด้วยพ่อและแม่ ชีวิตพวกเขาไม่เคยมี สีเทียนซักแท่ง ไม่มีแม้แต่ตุ๊กตาจะเล่นซักตัวหนึ่ง และอาจจะลืมไปแล้วว่าคำว่า เล่น แปลว่าอะไร

วิธีคิดของแม่ คิดว่าไม่ใช่ว่าเราลำบากแล้วไม่อยากให้ลูกลำบาก ยิ่งเราลำบากยากจนเราจะยิ่งสอนให้ลูกรู้จักความลำบาก เพราะถ้าวันไหนที่เราไม่อยู่เขาจะได้อยู่ได้เอาตัวรอดได้แต่คนส่วนใหญ่อีกประเภทหนึ่งก็จะคิดว่าตัวเองลำบากก็เลยยอมลำบากเองไม่ให้ลูกลำบาก กลัวลูกเหนื่อย ทำทุกอย่างให้ลูกเพราะสงสารลูก แบบนี้คิดผิด

ด้วยสถานการณ์และเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากสังคมที่เกี่ยวกับข้าราชการไทยในวันนี้อาจก่อให้เกิดความไม่ไว้ใจ เสื่อมศรัทธาแต่ถึงอย่างไร บ้านเมืองของเราก็ยังคงมีข้าราชการน้ำดีที่ยังคงหยัดยืนในศักดิ์ศรีของเครื่องแบบสีกากี ทีก้มหน้าก้มตาทำงานในหน้าที่ของตนอย่างมุ่งมั่น
อย่างเช่น ข้าราชการทั้งสองท่านคือ“ผู้ว่าชัยวัฒน์ ชื่นโกสุม ผู้ว่าราชการจังหวัดเลย” และ“นายอำเภอสุพร ธีรโรจน์ชาลี นายอำเภอยางชุมน้อย จังหวัดศรีสะเกษ”ผู้ปฏิบัติงานได้สมเกียรติ สมศรัทธา และทำให้ช่องว่างของคำว่า“ราชการกับประชา”ใกล้ชิดกันมากขึ้น

ถ้ามีโอกาสหรือว่ามีเงินสักหน่อย เราจะไปบ้านเกิด ไปสร้างกระต๊อบอยู่สักหลัง อยู่คนเดียวกระต๊อบหลังเล็กๆ ปลูกผักปลูกอะไรกิน ก็อยู่ได้แล้วบ้านนอก อยู่ที่มีโอกาสหรือเปล่า ถ้ามีนะ แต่มันก็ยากนะ อยู่อย่างนี้ไปกระทั่งวันตาย